Η Σ.Μ.Μπέθνατς έγραφε κάποτε και πρότεινε ... πως αν προσπαθήσουμε και ανακαλύψουμε τους θησαυρούς της κάθες μέρες, είναι σαν να γιορτάζουμε το θαύμα της κάθε μέρες.. Η πραγματοποίηση της κάθε καθημερινής ασχολίας όσο βαρετή και τετριμμένη είναι και ακούγεται μπορεί και να κρύβει μία μικρή περιπέτεια ή μια πολύτιμη στιγμή, αν το καλοσκεφτούμε.. ( Μου αρέσει σαν θεωρία και που να ζούσε και στην Αθήνα και να οδηγούσε όντως θα ένοιωθε μεγάλες συγκινητικές περιπέτειες..αστειεύομαι) Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να μετατρέψουμε την απλή ρουτίνα σε ιεοροτελεστία !! στις μικρές στιγμές που είναι το ''αλάτι'' ..
Αυτό το άνθος δεν πρέπει νάτανε για μας Εμείς κατηναλώσαμεν ολόκληρον τον χρόνον της ημέρας μας Σε αφελείς και αδέξιες επιδόσεις. Ατημέλητοι, με το χέρι στην τσέπη, περιπλανήθημεν Ανά τους δρόμους και τας πλατείας αυτής της πόλεως. Ιδανικά αδιάφοροι, εγκαταλείψαμε την προσοχή μας Σε κάθε λογής επουσιώδεις περισπασμούς. Σπαταλήσαμε απερίσκεπτα την περιουσία μας, Αγοράζοντας και μασουλώντας συνεχώς Στραγάλια και παστέλια και μαντζούνια! Είναι, νομίζομεν, περιττό να τονισθή Ότι απέσχομεν από κάθε σκέψη σχετικής με συστηματικάς δραστηριότητας- Ή, πόσω μάλλον, με ιπποτικά κατορθώματα Ή ιδανικούς έρωτες και τα παρόμοια. Κυρίως ειπείν: απέσχομεν από πάσαν σκέψιν! Αυτό το άνθος, επομένως, δεν πρέπει νάτανε για μας. Γιατί, όταν περί το μεσονύκτιον, επιστρέφοντας, Διερχόμεθα από εκείνον τον ημίφωτο δρομάκο, Όταν, λέγω, πίσω από τα βαριά παραπετάσματα Του υψηλοτέρου παραθύρου ενός παμπάλαιου μεγάρου Πρόβαλε κείνο το αβρό παρθενικό χεράκι Και μας το επέταξε τρέμοντας,
Εμείς, όλως ανέτοιμοι και αναρμόδιοι ως είμεθα,
Το αρπάξαμε μηχανικά στον αέρα
Και το φάγαμε-
Το άνθος! Καταλαβαίνετε?
Το φάγαμε, το μασουλήσαμε και αυτό,
Με την ίδια ακριβώς ανευθυνότητα
Που όλη τη μέρα μασουλούσαμε
Στραγάλια και παστέλια και μαντζούνια!..
Ώ ! ασφαλώς, ασφαλώς!
Αυτό το άνθος δεν πρέπει,
Δεν μπορεί να ήτανε για μας!..
Αλέξανδρος Σχινάς, Με Κόκκινο φως / Αναφορά περιπτώσεων (1966)
Κάτι πολύ αγαπημένο απο κάποιον πολυ αγαπημένο... για την έναρξη της εβδομάδας... διάνθιστη αρχή και βλέψεις .... σκέψεις και λέξεις με όραμα και ουσία ...
“Διάλεξε τι θέλεις να σε κεράσω” είπα στην τετράχρονη ανηψιά μου στο ζαχαροπλαστείο. Γρήγορα γρήγορα άρπαξε ένα σακουλάκι καραμέλες με το ένα χέρι και μια σοκολάτα με το άλλο. “Μόνο ένα μπορείς να πάρεις”, της είπα. “Α-μπε-μπα-μπλομ, του-κι-θε-μπλομ” τα “έβγαλε” καταλήγοντας στις καραμέλες. “Εντάξει, θα πάρουμε τις καραμέλες”, συμφώνησα. Αμέσως, το παιδί – αλλάζοντας γνώμη – ξανάβαλε τις καραμέλες στο ράφι κι άρπαξε τη σοκολάτα. “Αυτή θέλω τελικά”, δήλωσε.
Σύντομο κείμενο από τον ALAN COHEN καιτ ο βιβλίο του A deep breath of life (Hay House, 1996). Στα ελληνικά: Μια βαθιά ανάσα ζωής, σε μετάφραση Ρένας Καρακατσάνη, εκδόσεις Success Dynamics.
Γιατί η αναποφασιστικότητά μας χτυπάει συχνά την πόρτα, σε μικρούς και μεγάλους .... Μέσα σου είναι η λύση, μέσα στην καρδιά σου βρίσκεται, όπως αυτή η απλότητα επιλογής των παιδιών ,γιατί νοιώθουν τι είναι αυτό που τους φέρνει χαρά, έτσι ίσως και εμείς θα πρέπει να καθοδηγούμαστε , προς αυτό που μας καλύπτει και μας φέρνει χαρά... καλημέρα με χαμόγελαστο νέο σαβ/κο, που κατέφτασε !!!!
θα πάρω μαζί μου αγαπημένους φάνκι ρυθμούς για φάνκι πρωινό.. σε όλους !!!!!
ήμουν ανάμεσα στο να γράψω για μένα, να γράψω για σένα, να γράψω για τη μουσική, τα χρώματα , τη θάλασσα, τα έκτροπα που βλέπω, την χαμένη ''ειρήνη'', ότι αγαπώ , ότι με έχει νευριάσει...και χάθηκα στις σκέψεις.... έχω τόσα να πω μπερδεύτηκα !!! μη με παρεξηγείται !! θα γράψω ότι μου έρθει χωλαίνει η κανονικότητα του χρόνου και στο τέλος απλά με χαιρετά..
Όμορφε Πρωινέ κόσμε σε χαιρετώ , πότισε και φρόντισε τα καλά σου συναισθήματα και σε αυτό το χαρούμενο ξεκίνημα δεν έχεις λόγο για αρνητικότητα, δείξε λίγο υπομονή για ότι άσχημο σε επισκέπτεται και άσε να ανθίσει και κάτι καλό επιτέλους... never too late , που διάλεξα και για σήμερα , ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξεις και ανακαλύψεις το οτιδήποτε .
Ξάφνιασε γλυκά τον εαυτό σου και μην δέχεσαι την ''κόλαση'' που υπάρχει γύρω σου τόσο απλά, ώστε να γίνεσαι μέρος της και να μην την βλέπεις πια. Γίνε έκπληξη για τη ζωή σου και κατ' επέκταση και των αλλων... θα το βρείς εύκολα αν δεν τεμπελιάσεις !!!
Καλημέρα Καλή τελευταία Κυριακή του Αυγούστου όπως διαβάζω παντού... για φέτος
Θα πάρω αγκαλιά τις ακτίνες του ηλίου και παρέα το αεράκι προς το παρόν θα ακούσω έναν αγαπημένο κούρδο μουσικό και ίδωμεν...!!!
με απλά καθημερινά πράγματα παίζει στις δημιουργίες του ο tineke meirink !!!
o So έλεγε '' η φαντασία είναι η απαρχή της δημιουργίας, φανταζεστε αυτό που επιθυμείτε, αξιώνετε αυτό που φαντάζεστε ,επιστρατεύοντας τη θέληση σας και τελικά δημιουργείτε αυτό που αξιώνετε "
Πιστέψτε...σε αυτή τη δημιουργική διαδικασία, θα φανταστώ ....και ίσως σήμερα προσελκύσω κάτι ασυνήθιστο!!
''αν δεν σου χτυπήσει την πόρτα η ευκαιρία , φτιάξε εσύ μια πόρτα...''
Όταν ξυπνάς το πρωί και είσαι στο μεταίχμιο της μέρας σου....
ελπίζω από κεκτημένη ''πρωινή '' ταχύτητα να οδηγηθείς στην πλευρά της υπέροχης μέρας !!! ελπίζω και προσπάθησε το λίγο , ίσως γιατί και σήμερα να νοιώσεις μια ευτυχία μικρή , απρόσμενη ή απίθανη στο σήμερα που ήρθε πάλι... Θα το ζήσω λοιπόν καλημέρα, θα το κατοικήσω, θα κατοικήσω τις στιγμές του τώρα , αρχίζω από τώρα, ανοίγω μια πόρτα στην πάλη της καθημερινότητάς χωρίς επιφύλαξη και για να μην εκμισθώσω τις στιγμές μου στο αύριο.
χαρά για την μεγαλύτερη θεομητορική εορτή του έτους, χαρά σήμερα στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ας πρόκειται για τον θάνατο της όσοι πιστεύουν γνωρίζουν ότι απλά είναι το πέρασμα από τα επίγεια στα ουράνια και μακάρια. Γιορτή λοιπόν σήμερα λόγω της λύτρωσης από τα θλιβερά της επιγείου ζωής. Γιορτή για την ''ευλογημένη εν γυναιξί'' που αξιώθηκε να γίνει η Μητέρα του Θεού, η μητέρα του Λυτρωτή και η μητέρα όλου του κόσμου, μητέρα όλων μας .Χρόνια πολλά λοιπόν...από τις
Παναγιές του κόσμου...την Κυρά μας με τα 250 ονόματα...σε όλη τη γή κι
εύχομαι να μας φυλάει πάντα υπό την σκέπην της...!!!
Δύο απο τους λατρεμένους μου ύμνους πρός την Μητέρα όλης της γής....!!!!
και θα βάλω λίγο γαλάζιο παραπάνω , παντού .... θα τον εξυμνήσουμε και λίγο πιο πολύ τον Αύγουστο , καθότι νέο και ωραίο τον έχουμε στο μυαλό μας ωσάν τον πίνακα του Τσαρούχη, ο Αύγουστος θα φέρει τα μελτέμια του και τον ήλιο τον καυτό παρέα , ο Δεκαπενταύγουστος το άσπρο μας περιστέρι που θα έρθει..... καλημέρα καλό μήνα όπως λέει και μια φίλη μου θυμάτε έστω και τώρα την ποίηση μετά του αντιηλιακού...
"Ώχρα, κεραμίδι, λευκό, μέσα στο άφθονο πράσινο των φυλλωμάτων, μέσα στο γαλανό τ' ουρανού και της θάλασσας. Ωραίες αναλογίες, κι αυτή η χαρά της φιλικής συμμετοχής, σαν να 'χαμε
συντελέσει κι εμείς στη διαλογή και στη διάταξη χρωμάτων και σχημάτων
κρατώντας μιαν ευγενικήν ανωνυμία..." <ρίτσος> Τούτο τον Αύγουστο « Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ’ το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό, που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν».<φάτα μοργκανα καββαδίας> όσο για το φεγγάρι.... Μεγαλώνει το φεγγάρι νύχτα φωτεινή του Αυγούστου
μυρίζουν τ' άγρια γαρίφαλα μέχρι θανάτου γιατί στα Βοδενά
η αγαπημένη μου κοιμάται <marcos mesksos> Καλό μας μήνα όπως και αν τον περάσουμε !!!!!!!!!!!!!
Why in the world Would anyboddy put chains on me? I've paid my dues to make it Everbody wants me to be What they want me to be I'm not happy when I try to fake it! No!
γύρω σου σαν κοιτάξεις, θα δείς πόσο όμορφος είναι ο κόσμος και πόσο όμορφος θα συνεχίσει να είναι και θα παραμείνει ,
παρά τις τεράστιες προσπάθειες αρκετών και πολλών να τον διαλύσουν ... αν κοιτάξεις γύρω θα καταλάβεις ότι στο κέντρο έχεις τον εαυτό σου τώρα, δεν έχεις και τίποτα άλλο εκτός από τον εαυτό σου... στο σημείο αυτό τι θα σου πω ; τίποτα που να μην αισθάνεσαι ήδη,
στον όμορφο κόσμο να θές να είσαι ένας όμορφος άνθρωπος μέσα του, ένας αγαπητός άνθρωπος, ένας δημιουργικός, ένας πιο τρυφερός και πιο ενδιαφέρον, ένας συναρπαστικός......
δεν θές και εσύ να απομείνεις σε αυτή την ομορφιά και να συνεισφέρεις!!
όταν αναγνωρίσεις πόσο σημαντικός είσαι , το κάθετι θα σου επιστρέφει με σεβασμό.
Γκρεμίστε ότι σας ενοχλεί και φτιάξτε το καινούργιο
Ανοιχτό παράθυρο. Τριγύρω παρτέρια. Ευθύ το σώμα. Τεντωμένα τα χέρια. Ένα δύο τρία: ζωή μου αγία σμικρύνω την ψυχολογία. Το αυτό. Εν δυό: κατανοώ το πρόσωπό μου. οικειοποιούμαι το αντίθετό μου. Σύμπτυξις εν! Ούτε μη ούτε δεν. Τάσεις και κάμψεις των χειρών προς όλας τας διευθύνσεις άνω πλαγίως εμπρός κάτω: τα του γάτου στον σκύλο τα του σκύλου στον γάτο. Έκτασις της κεφαλής οπίσω: έεεν-νααα δεν παραδέχομαι κανόνα κανέεεν-νααα. Βαθεία εισπνοή: κόρη ώ κόρη δροσερή. Αρχή μία: έξω η δεξιοτεχνία.
Προεισαγωγικόν άλμα εις τέσσαρας ταχείς χρόνους: αντικαταστήσατε τους καθημερινούς φόνους. Εν δυο τρία τέσσερα. Το αυτό: το γενναίο είναι απατηλό. Εις τον καιρόν! Επιμείνατε στον Μπρετόν! Πρεοσχέεε! Μελετήσατε τον Φουριέ!
Στροφή της κεφαλής αριστερά: όλα είναι σκατά. Στροφή της κεφαλής δεξιά: όλα είναι σκατά.
Και ο Αντιφωνητής:
Εις θέσιν – εν! Συμπέρασμα κανέν-α. Τους ζυγούς λύσατε. Τα κορίτσια φιλήσατε.
Εξαίσιο, χαλαρωτικό ,δροσερό πρωινό επιτέλους ..... και σας προτρέπω για χαλάρωση και για ότι επιθυμείτε ....έναρξη σαβ/κου και ότι και αν κάνουμε ας είναι δημιουργικό και ας μας γεμίσει ... Σας καλημερίζω και σας χαιρετώ , αποχωρώ για τις ενασχολήσεις μου
Σηκώνομαι το πρωί. Βγαίνω από το σπίτι μου. Υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο. Δεν τη βλέπω και πέφτω μέσα.
Την επόμενη μέρα βγαίνω απ' το σπίτι μου, ξεχνάω ότι υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο, και ξαναπέφτω μέσα.
Την τρίτη μέρα βγαίνω απ' το σπίτι μου προσπαθώντας να θυμηθώ ότι υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο. Ωστόσο, δεν το θυμάμαι και πέφτω μέσα.
Την τέταρτη μέρα βγαίνω απ' το σπίτι μου προσπαθώντας να θυμηθώ την τρύπα στο πεζοδρόμιο. Τη θυμάμαι και, παρόλα αυτά, δεν τη βλέπω και πέφτω μέσα.
Την πέμπτη μέρα βγαίνω απ' το σπίτι μου. Θυμάμαι ότι πρέπει να έχω στο νου μου την τρύπα στο πεζοδρόμιο και περπατάω κοιτάζοντας κάτω. Τη βλέπω και, παρόλο που τη βλέπω, πέφτω μέσα.
Την έκτη μέρα βγαίνω απ' το σπίτι μου. Θυμάμαι την τρύπα στο πεζοδρόμιο. Πηγαίνω ψάχνοντάς την με τα μάτια μου. Τη βλέπω, προσπαθώ να πηδήξω από πάνω, αλλά πέφτω μέσα.
Την έβδομη μέρα βγαίνω απ' το σπίτι μου. Βλέπω την τρύπα. Παίρνω φόρα, πηδάω, φτάνω με την άκρη των ποδιών μου ως την άλλη μεριά, αλλά όχι αρκετά μακριά, και πέφτω μέσα.
Την όγδοη μέρα, βγαίνω απ' το σπίτι μου, βλέπω την τρύπα, παίρνω φόρα, πηδάω, φτάνω στην άλλη άκρη! Αισθάνομαι τόσο υπερήφανος που τα κατάφερα, που χοροπηδάω από τη χαρά μου. Και, έτσι όπως χοροπηδάω, ξαναπέφτω μέσα.
Την ένατη μέρα, βγαίνω απ' το σπίτι μου, βλέπω την τρύπα, παίρνω φόρα, πηδάω και συνεχίζω το δρόμο μου. Τη δέκατη μέρα, σήμερα μόλις, συνειδητοποιώ ότι είναι πιο βολικό να περπατάω στο απέναντι πεζοδρόμιο.
~ Συνειδητοποίηση, του Χόρχε Μπουκάι "
μην αργείς να σκεφτείς, ότι πρέπει να αλλάξεις '' πεζοδρόμιο ''....όπως και αν λέγεται , ότι και αν είναι , τα πράγματα είναι μάλλον απλά και η συνειδητοποίηση μια καλή αρχή σωστά ;
Σίγουρα πάντα το λέμε και το ξέρουμε πως όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε το ίδιο, σίγουρα δεν έχουμε όλοι το ίδιο σθένος ψυχικό και σωματικό απέναντι σε καταστάσεις και δυσκολίες της ζωής--υπάρχουν όμως αυτοί οι '' κάποιοι '' που ξεπερνούν κάθε όριο δύναμης και αντοχής, νομίζω όπως λέει και '' κάποιος '' από αυτούς, γνωστός μου, δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω πως τα αδύνατα γίνεται να γίνουν δυνατά τελικά, δεν θα πάψω να πιστεύω....δεν θα πάψω να νοιώθω ευλογημένος για ότι έχω !!
καλημέρα με θαυμασμό στους πολεμιστές αυτούς , που φοράνε την πανοπλία του θάρρους και τιμής, κρατάνε την ασπίδα της αγάπης και οπλίζονται με υπομονή και θέληση.
καλημέρα κόσμε
καλημέρα μας
καλημέρα στο παράθυρο του χαμόγελου μου
καλημέρα θέλω χαμόγελα εντός και εκτός των τοιχών μας
Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις κάτι μαγικό που το ποθώ Πώς περνάς και νιώθω να τ’ αγγίζω όσο το απωθώ
Να ‘μαι καλά στα χαμηλά κι εδώ στη γη να ξημερώνω Να ζω μ’ ετούτα τα ψιλά να χάνομαι στο χρόνο
Να σέβομαι τη λογική τα συναισθήματα να πνίγω Κρυφά να γίνομαι παιδί να ξαναπαίζω λίγο
Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις κάτι μαγικό που το ποθώ Πώς περνάς και νιώθω να τ’ αγγίζω όσο το απωθώ
Να λέω το πικρό γλυκό να ‘χω δυο πόδια για να βγαίνω Καφέ να πίνω στο σταθμό να μην πηδάω στο τραίνο
Να βάζω παρακεί το εγώ μην αγαπήσω σαν κουρσάρος Κι απ’ του ονείρου να λυγώ το πουπουλένιο βάρος
Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις κάτι μαγικό που το ποθώ Πώς περνάς και νιώθω να τ’ αγγίζω όσο το απωθώ
με διάθεση να ''γυρίσεις'' σήμερα , μόνος σου το φίλμ της ταινίας που θα σε κάνει να νοιώθεις καλά,
μοντάρισε όλα τα πράγματα που σε κάνουν να χαμογελάς , κάτι που θυμάσε και σε κάνει να αισθάνεσαι υπέροχα, μια όμορφη ανάμνηση, ένα αστείο περιστατικό...και όποτε δεν αισθάνεσαι καλά, δές το μονταρισμένο σου φιλμάκι και απλά Νοιώσε Καλά !!!
.jpg)
