cookieOptions = {...};

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

«πώς γράφεται ένα τραγούδι;» η απάντηση στα "Τρία σημειώματα" του Νότη Μαυρουδή

Ένα εξαιρετικό κείμενο ..... μία καλη συνέχεια .....


(1ο μέρος) 
Τις προάλλες, σε μια παρέα φίλων ξαναήρθε το ερώτημα «πώς γράφεται ένα τραγούδι;» και η ερώτηση ήταν προς εμένα, αφού είμαι ο μόνος απ’ την παρέα που ασχολούμαι με το είδος. Εγώ τους ανάφερα το παράδειγμα του συγγραφέα, του ποιητή, του ζωγράφου κλπ.
Η παρέα επέμενε στο ερώτημα, αφού τόνισε πρώτα πως ο συγγραφέας κι ο ποιητής έχουν τις λέξεις και τα νοήματά τους, ο ζωγράφος έχει τα σχήματα και τα χρώματα. Ο συνθέτης τραγουδιού ή εν γένει μουσικής, εκτός από τον στίχο, πώς ντύνει με ήχους (νότες) τις λέξεις και δημιουργεί ατμόσφαιρα, ύφος, ήθος, και προκαλεί μνήμη και συναισθήματα; Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι η πρώτη φορά που τα ακούω και γνωρίζω πως πάντα ενδιαφέρουν και εντυπωσιάζουν τους έξω από τη διαδικασία τής μουσικής σύνθεσης.
Δεν είναι εύκολη μια περιγραφή των «διαδικασιών» πάνω σε μια πνευματική εργασία, όπου το άυλο στοιχείο πρυτανεύει και ορίζει τα πάντα… Η μουσική, κατεξοχήν άυλη τέχνη, (την ακούμε, μας συγκινεί και μας προκαλεί συναισθήματα, αλλά δεν την βλέπουμε, ούτε την αγγίζουμε…) γεννιέται από την προϋπάρχουσα σχέση τού δημιουργού με το μουσικό όργανο που παίζει. Τα μουσικό θέμα που επεξεργάζεται ένας εγκέφαλος, διαρθρώνεται και εξελίσσεται με τη στήριξη ενός οργάνου (συνήθως κιθάρας, πιάνου, πλήκτρων γενικώς), με το οποίο η ανθρώπινη σκέψη συνδέεται και δημιουργεί μελωδίες, φράσεις, ενότητες, ρυθμούς, εισαγωγές κλπ. Ο συνθέτης ενός τραγουδιού, οργανώνει το άυλο υλικό του, στηριζόμενος κυρίως στις λέξεις (τους στίχους) και στο βάθος των νοημάτων τα οποία κατευθύνουν την δημιουργία τής τελικής ατμόσφαιρας… Ο συνθέτης ψάχνει (η πιο σωστή λέξη είναι: ανιχνεύει) έναν μελωδικό κώδικα με τις νότες να ακολουθούν μια πορεία και οι οποίες εν τέλει να σχηματίζουν «ενιαίο σώμα» με τον στίχο.
Δεν είμαι σίγουρος πως έγινα κατανοητός… Πάντως, αν δώσεις τον ίδιο στίχο σε δέκα ή εκατό συνθέτες, θα μελοποιηθούν με δέκα ή εκατό διαφορετικές εκδοχές! Που σημαίνει πως οι διαφορετικές σκέψεις ακολουθούν διαφορετικά μελωδικά, ρυθμικά και αρμονικά σχήματα, ανάλογα με την αισθαντικότητα και τη γνώση τού καθενός. Με δεδομένο πως οι λέξεις ενός ποιητή ή οι γραμμές και τα χρώματα ενός ζωγράφου, δεν είναι άλλο παρά οι σκέψεις και οι αναζητήσεις του, εκπεφρασμένες μέσα από το γνωστικό του οπλοστάσιο, αλλά και μιας υποσυνείδητης αίσθησης, η λειτουργία τού μουσικού συνθέτη ακολουθεί σχεδόν την ίδια πνευματική διαδικασία με εκείνη του ζωγράφου, του ποιητή κλπ. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Πρέπει να βρεις τρόπους να μπεις και να το φωτίσεις…
Περιττό να πούμε πως στο θέμα τού τραγουδιού, αναφέρομαι φυσικά στα τραγούδια που αντιμετωπίζονται με την δέουσα σοβαρότητα από τους δημιουργούς τους και όχι στα λαϊκίστικα υπεραπλουστευμένα τής show biz βιομηχανίας (λαϊκών και ελαφρών) όπου εκεί η έννοια του συνθέτη-δημιουργού αντικαθίσταται με εκείνη τού διεκπεραιωτή-εκτελεστή, ο οποίος παίρνει έτοιμα μελωδικά και ρυθμικά μοντέλα μέσα από την δεξαμενή μιας συσσωρευμένης αποθήκευσης μουσικών υποπροϊόντων…
 

(2ο μέρος)
Οι λέξεις και τα χρώματα που ανέφερα στο προηγούμενο σημείωμά μου , δεν ισχυρίζομαι πως είναι μονοσήμαντα. Μπορεί να είναι σημεία αναφοράς και να χαρακτηρίζουν την προσωπική αισθητική ατμόσφαιρα του κάθε δημιουργού, αλλά υποκρύπτουν άπειρους συνειρμούς και συμβολισμούς και γι αυτό είναι και εργαλεία σοβαρής πνευματικής εργασίας.
Στη μουσική όλα λειτουργούν με την φαντασία τών ηχητικών συνδυασμών. Μια σειρά φθόγγων, μια αρμονία, μια ρυθμική εναλλαγή, δημιουργούν «εικόνα», όχι ακριβώς συγκεκριμένη, αλλά τουλάχιστον βάση μιας (μουσικής) σκέψης. Εδώ, η ηχητική ποιότητα και οι τεχνικές δυνατότητες του μουσικού οργάνου, παίζουν αποφασιστικό ρόλο! Ο «δρόμος» φτιάχνεται με ένα ψάξιμο στις χορδές ή στα πλήκτρα… Η σχέση τού ανθρώπου με το όργανο έρχεται να ορίσει συναισθήματα και ηχοχρώματα, μελωδικές γραμμές και ατμόσφαιρες. Η «διαδικασία» έχει ανάγκη από μια αφορμή. Μια λέξη, μια διαδοχή συγχορδιών, ένα ρυθμικό σχήμα, κάτι που να προκαλεί το προσωπικό συναίσθημα, και να αποτελεί «βάση έμπνευσης» που θα στηρίξει και θα αναζητήσει την εξέλιξη της (μουσικής) σκέψης. Πάντα αυτό που ονομάζουν «έμπνευση» δεν έρχεται από τον ουρανό…. Το αρχικό «τίποτα» είναι έννοια που δεν ισχύει σε ένα δημιούργημα.
Πάντα νοιώθω μια… ανησυχία όταν επιλέγω ένα ποίημα, έναν στίχο που αποφασίζω να μελοποιήσω. Ένα προσωπικό παράδειγμα ίσως βοηθήσει να εξηγήσω περισσότερο τη σκέψη μου. Το 1984, όταν ασχολήθηκα με το «Πρωινό τσιγάρο» με κέντρισε η φράση «… κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο σ’ ένα καρέ τυφλών». Στην αρχή ένιωσα πως θα δυσκολευτώ να βρω μελωδία που να αναδεικνύει μια τέτοια ασυνήθιστη φράση που δυσκολεύει την απλότητα ενός τραγουδιού… Αυτή η φράση όμως ήταν εκείνη που με… προκαλούσε να επανέρχομαι γύρω-γύρω από το ποίημα του Αλκαίου, σαν τη γάτα με το ποντίκι. Παίζοντας-αυτοσχεδιάζοντας με την κιθάρα μου με το ποίημα μπροστά μου, άρχισα να σχηματίζω μια μελωδική εισαγωγή σε αργό ζεϊμπέκικο ρυθμό. Ένοιωθα πως θα είναι η πηγή μου, πως από εκεί θα αντλήσω τις φράσεις. Ένα αόρατο στοιχείο (όπως πάντα), βασισμένο στο ένστικτο, μου «άνοιγε» δρόμους. Ο αργός ρυθμός μού είχε δημιουργήσει ένα κλίμα μελαγχολίας που έδενε με το ποίημα και η βαθύτερη σκέψη το τραγούδι να αφιερωθεί στη μνήμη Μάνου Λοΐζου (που μας άφησε το 1982) μου προκαλούσε αλυσίδα συναισθημάτων… Όλα κύλησαν… ευχερώς και ομαλότατα! Θαρρείς και μια πόρτα άνοιξε διάπλατα και ξεχύθηκαν οι φράσεις και ό,τι υπήρχε εντός μου! Δεν έλεγχα πια σκέψεις και συναισθήματα, αφού το ό λ ο ν ακολουθούσε την αρχική αίσθηση… Έλεγξα την… κατασκευή μου. Χτένισα την εισαγωγή φροντίζοντας μια… βυζαντινή ατμόσφαιρα  να κυριαρχεί και να μην ανατραπεί ο αργός δωρικός ζεϊμπέκικος της εισαγωγής. Ένιωσα πως αυτή η μελωδία θα έπρεπε να εκφράζει και να φέρει απόηχους από αρχαία τραγωδία, με τις  χαμηλόφωνες αντρικές φωνές να λειτουργούν ως χορός. Καμία έξαρση, κανένας ηρωισμός. Σαν μια χορωδιακή λειτουργία σε εξωκλήσι. Πίστεψα πως του αρκεί ένα μόνο πολυφωνικό μοναχικό συνοδευτικό όργανο. Η κιθάρα! Να αποκαλυφθεί η τέχνη τής αφαιρετικής ατμόσφαιρας και της λιτότητας… Τίποτα παραπάνω από το επαρκές και αναγκαίο.
Μια σύνθεση, όπως θα παρατηρείτε, δεν είναι ένα ή δυο πράγματα. Είναι πολλά και γεννιούνται παράλληλα. Είναι μια επίπονη (πνευματικά) εργασία και έχει ανάγκη από «επιστράτευση» όλων των αισθήσεων, των εμπειριών και των πνευματικών καταβολών που έχουν φωλιάσει μέσα μας κατά τη διάρκεια όλης μας της ζωής.
 

(3ο μέρος)
Το παράδειγμα του «Πρωινού τσιγάρου», στο προηγούμενο σημείωμά μου, ήταν ενδεικτικό. Ήταν, επίσης, προσωπική εμπειρία. Ο κάθε δημιουργός έχει έναν δικό του τρόπο να ξεδιπλώνει από μέσα του το συναίσθημα, τη γνώση ή το βίωμα. Υποθέτω πως δίχως αυτά (και άλλα πολλά βεβαίως) δεν μπορεί να υπάρξει δημιούργημα. Το τελευταίο, για να μπορέσει να λάβει υπόσταση και να ανθήσει, χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά, χρειάζεται ένταξη, αισθητική έκφραση, να λαμβάνεις υπόψη σου την πραγματικότητα, αλλά να πηγαίνεις και παραπέρα από μια απλή προσαρμογή στο κοινωνικό περιβάλλον και στη χώρα όπου έχεις επιλέξει να ζεις και να κινείσαι. Χρειάζεται ακατάπαυστη πνευματική εργασία τόσο με τον εαυτό σου όσο και με το δημιουργικό σου αντικείμενο. Γνωστικός εξοπλισμός βασικών ή προχωρημένων μουσικών θεωριών, αρμονικές γνώσεις, κατοχή γνώσεων ενός οργάνου, καθώς και άλλα που δυσκολεύομαι να εκθέσω για οικονομία χώρου. Είμαι αρκετά… διδασκαλικός και δεν μου πάει…
Ένας λογικός αντίλογος θα ήταν εκείνος που θα αναφερόταν στο παρελθόν. Όταν δηλαδή η λαϊκή δημιουργία γινόταν από απλούς αγράμματους ανθρώπους, οι οποίοι κάθε άλλο ήταν εξοπλισμένοι με τα εργαλεία που προανέφερα. Εκείνοι οι δημιουργοί κατάφεραν και έφτιαξαν στέρεα τραγούδια, δεμένα όχι μόνο με την εποχή τους, αλλά μέσα από αυτά ανέδειξαν επιτυχώς και την καθημερινότητά τους. Διέθεταν το ένστικτο και την δέουσα όσφρηση να «φωτογραφίζουν» εποχές και καταστάσεις. Η λαϊκή δημιουργία δεν είχε (και δεν χρειαζόταν) τα εργαλεία τής δικής μας εποχής, με τα διατιθέμενα μέσα που υπάρχουν, όπως: μουσικές σπουδές σε Ωδεία, πανεπιστήμια, πληροφορίες, διαρκώς αναπτυσσόμενη τεχνολογία, νέα μουσικά όργανα, σπουδές σχετικές με την οργάνωση μουσικής παραγωγής, διάθεση βιβλίων περί παντός θέματος, ανάπτυξη διαδικτυακής πληροφόρησης κλπ. Με λίγα λόγια, ζούμε μια άλλη εποχή και η μουσική δημιουργία διαθέτει πια άλλα εργαλεία πνευματικά και πρακτικά.
Τα νέα όργανα και οι νέοι ήχοι, δημιουργήματα της σύγχρονης τεχνολογίας, έχουν δικούς τους τρόπους και μεθόδους μουσικής σύνθεσης, οι οποίοι έχουν να κάνουν με έναν τεχνολογικό κόσμο, δίχως να λείπει βέβαια και η πλευρά της έμπνευσης. Η μεγάλη δεξαμενή ηλεκτρονικών ήχων και μελωδικών μοντέλων είναι σε καθημερινή χρήση. Παρ’ όλα αυτά, νομίζω πως βρισκόμαστε ακόμα σε μια μακρά περίοδο όπου όλα εξαρτώνται από την «πρώτη ύλη», η οποία δεν είναι άλλη από τη στιγμή τής πρωτογενούς δημιουργίας.
 
Είτε με αρωγό την τεχνολογία, είτε με ένα μόνο όργανο, ο δημιουργός δύσκολα θα μπορέσει να λειτουργήσει όπως παλιά. Πάντοτε είναι αναγκαία η… ερωτοτροπία με ένα όργανο το οποίο θα γεννήσει και θα εκφράσει τις μουσικές σκέψεις, που θα δώσουν ύπαρξη στη δημιουργία  (αυτό ας το ονομάσουμε: «Έμπνευση»)
Η έμπνευση είναι αποτέλεσμα καλλιέργειας και δουλειάς και όχι στιγμιαίας… φώτισης από κάποιο θεϊκό πνεύμα… Έρχεται μέσα από το βάθος τού ανθρώπου και φανερώνει όλη την υπόσταση, το ταλέντο, την προσωπικότητα, την πνευματικότητα, τις όποιες ευαισθησίες, καθώς και τις αισθητικές επιλογές εκείνης τής πλευράς της ζωής στην οποία αποφασίσαμε να ταχθούμε…
Περιττό να υποστηρίξω πως το θέμα των «μυστικών» τής σύνθεσης είναι ανεξάντλητο! Στοιχεία ορατά και αόρατα είναι μέσα στα «μυστικά» και ουδείς μπορεί να φωτίσει άπλετα μια τέτοια «μυστηριακή» διαδικασία…
Ποιος ξέρει; Ίσως εκεί να βρίσκεται και η μαγεία του θέματος. Στο ανεξήγητό του…
 
 

Νότης Μαυρουδής

Σεπτέμβριος 2014http://mavroudistar.wordpress.com/
Τεχνική επιμέλεια Κώστας Γρηγορέας
 
Πηγήtar.gr
Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Ο βασιλιάς είναι γυμνός όταν θελήσεις να τον δεις








Έχω τρομάξει να βλέπω ανθρώπους που φτιάχνουν προβλήματα για να μπορούν να αντέχουν την ζωή τους. Οι περισσότεροι συνεχίζουν τα δοκιμασμένα διαγενεακά προβλήματα. Κάποιος παίζει το θύμα, κάποιοι τους θύτες και έτσι αποκτά η ζωή νόημα. Δεν είναι όλα τα προβλήματα πλαστά υπάρχουν και αληθινά προβλήματα.

Όμως είναι εντυπωσιακό να βλέπεις ανθρώπους που πονούν για ένα πρόβλημα που δεν υπάρχει. Και είναι στα αλήθεια θλιβερό όταν μπαίνει κανείς στην παγίδα να <βοηθήσει> στη λύση του προβλήματος καθώς αυτό καθαυτό το πρόβλημα είναι το νόημα της ζωής κάποιου.

Ο βασιλιάς είναι γυμνός όταν θελήσεις να τον δεις. Θα θελήσεις όμως; κι ύστερα, ύστερα τι θα απογίνεις χωρίς προβλήματα; Έκανες τόσο κόπο για να τα δημιουργήσεις…
Για να είσαι μέρος του συστήματος πρέπει να βλέπεις και ανύπαρκτα προβλήματα, να τα τοποθετείς σε πλαίσια και να τους δίνεις νόημα ύπαρξης. Κι έτσι το γαιτανάκι θα συνεχίζεται… οι άνθρωποι θα βολοδέρνουν γύρω από τα πλαστά τους προβλήματα, εσύ θα τους δίνεις υπόσταση και αυτοί θα χαίρονται που κατάλαβες τι έχουν.

Ποιος είμαι εγώ για να σου πω την αλήθεια, σαν δεν θες να την δεις; Ποιος είμαι για να τα βάλω με ένα ολοκληρο σύστημα;
Ο σεβασμός, η αγάπη για τον συνάνθρωπο, η συναντίληψη και η ενσυναίσθηση δεν διδάσκονται. Είναι ηθικές αξίες που μεταλαμπαδεύονται και κανείς για να τες υπηρετεί πρέπει να τις πιστεύει και μέσα σε αυτές να βάζει τη δική του αλήθεια. Να τις βουτάει από μέσα του για να είναι αληθινές.
Γι αυτό είναι καλό να αναρωτιόμαστε, να μαστε ανοικτοί και ενσυνείδητοι και σαν θέλουμε να λύσουμε ένα πρόβλημα να έχουμε προνοήσει να δημιούργησουμε κάποιο άλλο ή να αλλάξουμε τον τρόπο που καταλαβαίνουμε τη ζωή δίνοντας της ένα άλλο νόημα.
Όλα τα προβλήματα λύνονται απλά πρέπει να τους αλλάξεις πλαίσιο. Θες;


Γράφει η Αριστονίκη Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου – MA, Msc, PgP, MAAT, PHD Ψυχολόγος Σχολικής-Εξελικτικής κατεύθυνσης


Фотограф Илья Кисарадов , φωτογραφίες .
 

Read more: http://enallaktikidrasi.com/2015/06/provlimata-pou-den-theloun-na-lithoun/#ixzz3e9tmdaa0

 

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

ΚαΛή ΑισιόΔοξη Παρασκευή (μερικές μικρο-φεστιβαλικές ενημερώσεις)



«ΠΟΛΙΤΕΣ, ΑΝΑΛΟΓΙΖΕΣΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ; Οι δρόμοι των πολιτειών πλημμυρισμένοι φως, πράσινα κλαδιά στα κατώφλια, τα έθνη αδελφωμένα, οι άνθρωποι δίκαιοι, οι γερόντοι να ευλογούν τα παιδιά, το παρελθόν αγαπημένο με το παρόν, οι διανοούμενοι με απόλυτη ελευθερία (...) πουθενά μίση, αδερφοσύνη του εργαστηριού με το πανεπιστήμιο, η κοινοποίηση μόνη τιμωρία κι αμοιβή, εργασία για όλους, δικαιοσύνη για όλους, ειρήνη για όλους, όχι πια αιματοχυσίες, όχι πια πόλεμοι, οι μητέρες ευτυχισμένες! (...)«ΠΟΛΙΤΕΣ, ΑΝΑΛΟΓΙΖΕΣΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ; Οι δρόμοι των πολιτειών πλημμυρισμένοι φως, πράσινα κλαδιά στα κατώφλια, τα έθνη αδελφωμένα, οι άνθρωποι δίκαιοι, οι γερόντοι να ευλογούν τα παιδιά, το παρελθόν αγαπημένο με το παρόν, οι διανοούμενοι με απόλυτη ελευθερία (...) πουθενά μίση, αδερφοσύνη του εργαστηριού με το πανεπιστήμιο, η κοινοποίηση μόνη τιμωρία κι αμοιβή, εργασία για όλους, δικαιοσύνη για όλους, ειρήνη για όλους, όχι πια αιματοχυσίες, όχι πια πόλεμοι, οι μητέρες ευτυχισμένες! (...)
Απόσπασμα από το βιβλίο του Βίκτωρος Ουγκώ, Οι Άθλιοι, σε μετάφραση Γιώργου Κοτζιούλα, εκδόσεις Δάρεμα 1955.

Ενα καλό σαβ/κο με πολλές ευχές για ευχάριστες στιγμές ..... σε ότι και άν κανει καθένας μας .... και μερικές μουσικές ενημερώσεις


photos blincoe emily
source festivals

THE DUBROVNIKS #ΣΥΝΑΥΛΙΑ: Εμφανίστηκαν στην τοπική σκηνή του Σίδνεϊ το 1986, με rock ’n’ roll ήχους, κάτω από το όνομα The Adorable Ones. Σύντομα όμως άλλαξαν ονομασία ως φόρο τιμής στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας, πόλη καταγωγής δύο μελών της μπάντας, αφού το πρώτο τους όνομα όπως ανακάλυψαν ήταν ήδη πιασμένο. Το καθαρό και προσιτό τους rock ’n’ roll διέγραψε 10 χρόνια πορείας. Το 2014 οι Dubrovniks επανενώθηκαν μετά από σχεδόν 20 χρόνια, για μια συναυλία τα έσοδα της οποίας προσφέρθηκαν σε έναν φίλο της μπάντας που είχε δεχθεί επίθεση. Όταν το νέο μαθεύτηκε, όλο και περισσότεροι fans άρχισαν να τους ζητούν να παίξουν στις χώρες τους. Οι Dubrovniks υπέκυψαν στην αγάπη των οπαδών τους. Έτσι μέσα στο 2015 θα τους δούμε live με το πλήρες αρχικό τους line up. Το DOC TV είναι χορηγός επικοινωνίας. Μπορείτε να βρείτε προσκλήσεις εδώ. Info: The Dubrovniks, Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015, Gagarin 205.

COLOUR DAY FESTIVAL #ΦΕΣΤΙΒΑΛ #ΜΟΥΣΙΚΗ: Ένα φεστιβάλ γεμάτο νότες και χρώμα καταφτάνει στην Αθήνα. Στο Colour Day Festival θα γεμίσουμε χαρά, μουσική αλλά και χρώμα -κυριολεκτικά, από πάνω μέχρι κάτω. Η πολύχρωμη γιορτή θα γίνει στον χώρο του ΟΑΚΑ. Ένα πολυσυλλεκτικό line-up, 8 ώρες μουσικό πρόγραμμα, 11 εξαιρετικοί DJs, Live Acts, ένα φαντασμαγορικό stage, χρωματοπόλεμος και πολλές παράλληλες δράσεις που θα τις ανακαλύψουμε εκεί, μας περιμένουν όλους -ναι, και τα πιτσιρίκια μας. Ετοιμαζόμαστε για να καταγράψουμε ρεκόρ στη μεγαλύτερη μαζική ρίψη χρώματος. Το DOC TV είναι χορηγός επικοινωνίας. Μπορείτε να βρείτε προσκλήσεις
εδώ. Info: Colour Day Festival, Σάββατο 20 Ιουνίου, ΟΑΚΑ.

ASAF AVIDAN #ΣΥΝΑΥΛΙΑ: Έτος 2006. Ο χωρισμός από την κοπέλα που αγαπούσε, σπρώχνει τον νεαρό Asaf Avidan να αφήσει το animation και να ασχοληθεί με το χόμπι του, τη μουσική, προκειμένου να εκτονωθεί. Έτος 2015. Ο Asaf έχει ήδη τρία άλμπουμ στο ενεργητικό του μαζί με την μπάντα του, Asaf Avidan & The Mojos, άλλα δύο στούντιο άλμπουμ και ένα live. Το κορίτσι εκείνο είναι μια ανάμνηση και ο ίδιος περιοδεύει απολαμβάνοντας τη μουσική του, με blues, cabaret, folk και indie να ανακατεύονται στα κομμάτια του. Στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας του Gold Shadow Tour, θα τον απολαύσουμε και από κοντά  με ένα playlist από όλα τα άλμπουμ της μέχρι τώρα καριέρας του. Το DOC TV είναι χορηγός επικοινωνίας. Info:
Asaf Avidan, Πέμπτη 24 Ιουνίου, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων.

TOM WAITS #ΑΦΙΕΡΩΜΑ #ΜΟΥΣΙΚΗ #ΠΡΟΒΟΛΕΣ #ΕΚΘΕΣΕΙΣ: Με τις ευλογίες του ίδιου του Waits, ένα ιδιότυπο αφιέρωμα στο έργο του ξεδιπλώνεται για τρίτη χρονιά μέσα από ένα πολυσυλλεκτικό διήμερο που περιλαμβάνει από DJ sets μέχρι κινηματογράφο, εικαστικά, προβολές, συζητήσεις και πολλή μουσική που είτε έγραψε είτε εμπνεύστηκε ο Tom Waits. Κοινός άξονας όλως των events του αφιερώματος A Week Under the Spirit of the Music of Tom Waits Vol. 3 είναι το πνεύμα της μουσικής του μελαγχολικού καλλιτέχνη: η βροχή, οι έρημοι δρόμοι, το road trip, η φυγή, μια συντροφιά από «απόκληρους» που μοιράζονται μια μπίρα σε ένα παρακμιακό bar. Η Γλυκιά Συμμορία του Νικολαΐδη, το Down By Law του Τζάρμους, μελαγχολικές τζαζ και blues μουσικές, ενώνονται κάτω από την ομπρέλα του μεγάλου δημιουργού. Το αφιέρωμα διοργανώνεται από τον Bill Hunchback, τον Meletis Abelhia και τη ραδιοφωνική εκπομπή τους Between Bars. Info: A Week Under the Spirit of the Music of Tom Waits Vol. 3, 16-21 Ιουνίου,
La soiree de Votanique, Βοτανικός.

PLISSKEN FESTIVAL #ΜΟΥΣΙΚΗ: Ένα πολυσυλλεκτικό διήμερο με 65 Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες διοργανώνεται στην καρδιά της πόλης. Το Plissken επιστρέφει με 2 stages, 2 open air σκηνές και πολλή μουσική από pop και noise rock μέχρι hip hop, electro και techno. Το φετινό line up περιλαμβάνει ανάμεσα σε άλλους τους Mogwai, Andy Stott, Savages, The Horrors, Squarepusher, Iceage, Austra, Ariel Pink, Metz, Waxahatchee. Το διήμερο είναι γεμάτο με έξτρα δραστηριότητες, όπως τα Food Court Line Up και Garden Line Up που περιλαμβάνoυν από γευστικές στάσεις -το αγαπημένο Food Truck των Αθηναίων με τους παραδοσιακούς γκιοσλεμέδες του αλλά και το 7 Jockers με τα σπέσιαλ ποτά του θα είναι εκεί-, μέχρι και Playroom για μικρούς και μεγάλους, όπως και περιήγηση με ποδήλατα στη γύρω περιοχή. Μιας και το διήμερο ξεκινά την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, οι χώροι του θα φιλοξενούν δράσεις με οικολογικό χαρακτήρα, με σκοπό την ενημέρωση και διάδραση του κοινού με περιβαλλοντικές πρακτικές. Info:
Plissken Festival, 5-6 Ιουνίου, Κτίριο 56, Πολιτιστικό Κέντρο Νέος Κόσμος.

3ΗΜΕΡΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ #ΡΟΜΑΝΤΣΟ #DOCTV.GR: Στο Γεράνι, την αγαπημένη μας γειτονιά των Αθηνών, 5 λεπτά απόσταση από την Ακρόπολη, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου. Το Ρομάντσο ή αλλιώς η Θερμοκοιτίδα προσκαλεί ομάδες της πόλης στην πολύχρωμη περιοχή της. Για να γνωριστούμε, να φάμε, να κοινωνικοποιηθούμε, να ανταλλάξουμε ιδέες, να χορέψουμε. Το Σάββατο, από νωρίς το βράδυ, το DOC TV σάς προσκαλεί σε ένα MEET UP πάρτι γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους, με μουσική από 5 curators του νέου μας radiodoc.gr -βλέπε Γιώργος Δημητρακόπουλος, George Kargo, Όλγα Κουκλάκη, Νίκος Πατρελάκης, Σεραφείμ Τσοτσώνης. Info: Γιορτή στο
Ρομάντσο, 13 Ιουνίου, Αναξαγόρα 3-5, Γεράνι, Αθήνα.

 

Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

«Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος για να γεννηθείτε» -aiko-

 
 
Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος
για να γεννηθείτε
αν δεν σας νοιάζει που η ευτυχία
δεν είναι πάντα
και τόσο διασκεδαστική
αν δεν σας νοιάζει μια δόση κόλασης
πού και πού
όταν όλα πάνε καλά
γιατί ακόμα και στον παράδεισο
δεν τραγουδούν
όλη την ώρα
.
 
Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος
για να γεννηθείτε
αν δεν σας νοιάζει που
μερικοί άνθρωποι πεθαίνουν
όλη την ώρα
ή έστω απλώς λιμοκτονούν
κάποιες ώρες
στο κάτω κάτω δεν πειράζει
αφού δεν είστε εσείς
.
 
 
Α, ο κόσμος είναι ωραίο μέρος
για να γεννηθείτε
αν δεν σας πολυνοιάζουν
λίγα ψόφια μυαλά
στις ψηλότερες θέσεις
ή μια δυο βόμβες
πού και πού
στα ανεστραμμένα σας πρόσωπα
ή άλλες τέτοιες απρέπειες
απ’ τις οποίες μαστίζεται η κοινωνία μας
με τους διακεκριμένους άνδρες της
και τους κληρικούς της
και τους λοιπούς αστυφύλακες
και τις διάφορες φυλετικές διακρίσεις της
και τις κοινοβουλευτικές ανακρίσεις της
και τις άλλες δυσκοιλιότητες
που η τρελή μας σάρκα
θα κληρονομήσει
.

Ναι ο κόσμος είναι το καλύτερο μέρος
για ένα σωρό πράγματα
όπως το να κάνεις κουταμάρες
και να κάνεις έρωτα
και να είσαι λυπημένος
και να τραγουδάς φτηνά τραγούδια
και να έχεις εμπνεύσεις
.

Λόρενς Φερλινγκέτι, «Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος για να γεννηθείτε». Μετάφραση: Ρούμπη Θεοφανοπούλου.

 

Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Σχέση Συναισθησίας Και Μουσικής ~ Melissa McCracken

kallitexnis

Η καλλιτέχνις Melissa McCracken ζωγραφίζει μουσική.

 
Aπο τα 15 της πίστευε πώς όλοι γύρω της βλέπουν στιγμιαία τα χρώματα !! χρώματα σε βιβλία, στις μαθηματικές εξισώσεις και σε μουσικά κονσέρτα ..... Μία μέρα ρώτησε τον αδερφό της το γράμμα c ποιό χρώμα είναι ( για την ακρίβεια αυτή το βλέπει ως καναρινί κίτρινο ) και τότε κατάλαβε πώς δεν ήταν και τόσο ''φυσιολογική'' όσο νόμιζε .... φυσικά το να έχει κανείς συναισθησία δεν αποτελεί καμία διαταραχή και δεν αποσπάτε απο τιποτα και όπως λέει η Μελίσσα είναι ένα υπέροχο ταξίδι που βιώνει στον κόσμο ....
 

Συναισθησία ονομάζεται η νευρολογική ανάμιξη των αισθήσεων. Ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται από συναισθησία (συναισθητικός) είναι δυνατό, για παράδειγμα, να «ακούει» τις οσμές, να «βλέπει» τους ήχους και να «μυρίζει» τους ήχους. Το συχνότερο είδος συναισθησίας είναι το να βλέπει κάποιος ήχους και το να συνδυάζει αυτόματα αριθμούς με συγκεκριμένα χρώματα.
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές στη μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Consciousness and Cognition, η συναισθησία είναι αποτέλεσμα των στενών συνδέσεων μεταξύ συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου.
Προκειμένου να κατανοήσουν βαθύτερα τις εμπειρίες των ατόμων με συναισθησία, οι ερευνητές εξέτασαν πώς διαχειρίζονται τους συνειρμούς που προκύπτουν από διάφορες λέξεις.
Διαπίστωσαν πως τα άτομα με συναισθησία δημιουργούν πιο ισχυρές συσχετίσεις ανάμεσα σε λέξεις σε σύγκριση με άτομα που δεν έχουν βιώσει εμπειρίες «συλλειτουργίας» των αισθήσεων.

 Διαβάστε περισσότερα για την συναισθησία εδώ http://www.synesthesia.gr/

Radiohead – Lucky

kallitexnis (10)

David Bowie – Life On Mars?

kallitexnis (4)

John Lenon – Imagine

kallitexnis (11)

Prince – Joy In Repetition

kallitexnis (5)

Jimi Hendrix – Little Wing

kallitexnis (2)

Soulive – Interlude II

kallitexnis (3)

John Mayer – Gravity

kallitexnis (1)

Led Zeppelin – Since I’ve Been Loving You

kallitexnis (12)

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Μουσική Ασορτί με το φαγητό σου ...... (ακούγωντας mgmt-kids)

πηγή



Ομάδα ψυχολόγων λοιπόν υποστηρίζει πως το βρετανικό παραδοσιακό πιάτο fish and chips κοινώς μπακαλαριάκι τηγανιτό ταιριάζει τέλεια με τους beatles να το ακούσεις εννοώ παρέα .... θεωρούν πως ειναι κάτι που ενισχύει την γεύση του και την απόλαυση του.


Κάθισαν λοιπόν οι ερευνητές , έψαξαν και υποστηρίζουν ότι συγκεκριμένα είδη μουσικής μπορούν να ενισχύσουν συγκεκριμένες γεύσεις .....

 
Η ένταση της περίφημης άριας «Nessun Dorma», όπως έχει ερμηνευτεί από το Λουτσιάνο Παβαρότι, λέγεται ότι είναι το ιδανικό συνοδευτικό για μια μους μαύρης σοκολάτας ή για τον καφέ. Από την άλλη, το κομμάτι «Autumn in New York» από τη Μπίλι Χόλιντεϊ μπορεί να ενισχύει τη γεύση μιας πουτίγκας από κολοκύθα.

Στο εστιατόριο Ultraviolent της Σαγκάης τα «fish and chips» σερβίρονται σε ένα χώρο, όπου το θέμα διακόσμησης παραπέμπει στους Beatles, ενώ το El Celler de Can Roca στη Χιρόνα της Ισπανίας σερβίρει την περίφημη αρωματική του μαρέγκα με περιγραφές από τη δράση του ποδοσφαιριστή της Μπαρτσελόνα, Λιονέλ Μέσι, στα γήπεδα, καθώς λέγεται ότι «βγάζει» τα αρώματα και τη γεύση εσπεριδοειδών στο γλυκό.

Τα «ψηφιακά καρυκεύματα» φαίνεται ότι βρίσκουν εφαρμογή και στο κρασί, αυξάνοντας την ευχαρίστηση στους λάτρεις του οίνου έως και κατά 15%, εάν σερβιριστεί με την κατάλληλη μουσική συνοδεία.

Οι ερευνητές βρήκαν, ότι οι άνθρωποι απολάμβαναν περισσότερο το κρασί τους αν το «ταίριαζαν» με την κατάλληλη μουσική, αντί με… απόλυτη ησυχία.

Το String Quartet No 1 σε ρε ματζόρε του Τσαϊκόφσκι συνοδεύει ιδανικά ένα Chateau Margaux του 2004, ενώ το Flute Quartet σε ρε ματζόρε του Μότζαρτ με ένα ξηρό λευκό Puilly-Fume.

Ο καθηγητής συμπεριφορικής ψυχολογίας Charles Spence στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης μιλώντας στον Observer εξήγησε, ότι η γεύση δεν είναι τόσο κυρίαρχη όσο μπορεί να πιστεύουμε και πως τα αυτιά μας μπορεί υποσυνείδητα να «μιλούν» στους γευστικούς μας υποδοχείς.

«Η μουσική δε μπορεί να δημιουργήσει γεύσεις που δεν υπάρχουν ήδη στο στόμα, όμως μπορεί να επιστήσει την προσοχή σε συγκεκριμένες ‘νότες’ ενός κρασιού ή ενός φαγητού… είναι κάτι σαν ένα ψηφιακό καρύκευμα» δήλωσε χαρακτηριστικά ο ίδιος.


Νομίζω πως έχουν αρχίσει να μου αρέσουν πολύ αυτές οι έρευνες με διασκεδάζουν αφάνταστα ...... καλή συνέχεια σε όλους του γνωστούς, φίλους , αναγνώστες και μή - 
 θα περάσω και απο όλους τους φίλους μου συν-μπλόγκερς που θα με συγχωρέσουν που έχω εξαφανιστεί λόγω εργασιακού φόρτου...... αλλά ποτέ δεν τους ξεχνώ

μουσική μου συντροφιά σήμερα παίζει μια διασκευούλα ακουστική υπέροχη και χαλαρωτική .....

 

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

Spleen

 

Spleen

Εἶμαι σὰν ἕνας βασιλιὰς σὲ βροχερὸ ἕνα μέρος,
πλούσιος μὰ χωρὶς δύναμη, νιὸς κι ὅμως πολὺ γέρος,
ποῦ στοὺς σοφούς του ἀδιάφορος ποὺ σκύφτουνε μπροστά του,
πλήττει μὲ τὰ γεράκια του, τ᾿ ἄλογα, τὰ σκυλιά του.
Κυνήγι, ζῶα, τίποτα πιὰ αὐτὸν δὲν τὸν φαιδρύνει,
οὔτε ὁ λαός του ποὺ μπροστὰ στ᾿ ἀνάκτορα τοῦ φθίνει.
Μὰ καὶ τ᾿ ἀστεῖα ποὺ ὁ τρελὸς παλιάτσος κάνει ἐμπρός του,
δὲ διώχνουν τὴ βαρυθυμιὰ τ᾿ ἄκαρδου αὐτοῦ ἀρρώστου·
τάφο τὴ κλίνη τοῦ θαρρεῖ, ποὺ ῾χει κρινένιαν ἅρμα
κι οἱ αὐλικὲς ποὺ βασιλιὰ σὰν δοῦν τὸν βρίσκουν χάρμα,
δὲν ξέρουν πιὰ μὲ τί ἄσεμνες στολὲς νὰ φιγουράρουν,
ἴσως ἀπ᾿ τὸ κουφάρι αὐτό, χαμόγελο ἕνα πάρουν.
Κι ὁ ἀλχημιστὴς ὅπου μπορεῖ χρυσάφι νὰ τοῦ κάνει,
δὲ μπόρεσε ἀπὸ μέσα του τὸ μαρασμὸ νὰ βγάνει,
κι οὔτε μὲς στὰ αἱμάτινα ρωμαϊκὰ λουτρά,
ποῦ τὰ θυμοῦνται οἱ ἄρχοντες πάνω στὰ γηρατειά,
δὲ μπόρεσε τὸ πτῶμα αὐτὸ τὸ ἠλίθιο ν᾿ ἀναστήσει,
ποῦ ἀντὶς γιὰ αἷμα μέσα του, τῆς Λήθης τρέχει ἡ βρύση
 
Charles Baudelaire (1821-67): Γάλλος ποιητὴς καὶ αἰσθητικός


 
 
 
 
 

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

μήν προσπαθείς να σωθείς .....


 
Μη μένεις ακίνητος στην άκρη του δρόμου
μη παγώνεις τη χαρά
μην αγαπάς με βαρεμάρα
μην προσπαθείς να σωθείς σήμερα ούτε ποτέ.. να προσπαθείς να σωθείς
μην επιτρέπεις να εφησυχαστεις μην πιάνεις μια ήσυχη γωνιά επιφυλακτικός
μη γίνεσαι στο κόσμο
μην αφήνεις να πέσουν τα βλεφαρά σου σαν αυστηροί δικαστικοί κριτές..
 Μη σφραγίζεις τα χείλη σου μην αποχαυνωθείς μες στη ζωή μη σκεφτείς ότι δεν το λέει η καρδιά σου μη σε καταδικάζεις πρόωρα… αλλά κι αν αυτό….
 δεν καταφέρεις να το αποφύγεις κι αν παγώσεις τη χαρά κι αν αγαπήσεις απελπισμένα κι αν σήμερα θελήσεις να σε σώσεις κι αν εφησυχαστείς για λίγο κι αν έπιασες μια ήσυχη γωνιά στο περιθώριο του κόσμου κι αν άφησες τα βλεφαρά σου να πέσουν βαριά…
σαν τους αδίστακτους κριτές κι αν στέγνωσες χωρίς λαλιά κι αν άφησες το νου σου ν’αποχαυνωθεί κι αν πίστεψες πως δεν το λέει η καρδιά σου κι αν ισόβια σε καταδικάζεις κι ακίνητος μένεις στην άκρη του δρόμου και θέλεις μονάχα να σωθείς….
 Μη μένεις… κοντά μου

Μάριο Μπενεδέτι

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Τσάπλιν: Μην απελπίζεστε


Ο περίφημος ανθρωπιστικός μονόλογος του Τσάρλι Τσάπλιν από την ταινία Ο Μεγάλος Δικτάτωρ, που όσες φορές και αν το δείς δεν το χορταίνεις....κλασσικό και διαχρονικό, επίκαιρο και πρωτότυπο πάντα !!! Μετά από την νυχτερινή προβολή θα ξαναδώ μαζί σας μοναδικά σημεία όλο νόημα για τις μέρες !!

Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να γίνω αυτοκράτορας. Δεν είναι δική μου υπόθεση. Δεν θέλω ούτε να βασιλέψω, ούτε να κατακτήσω κανέναν. Θα ήθελα να βοηθήσω όλο τον κόσμο, αν μπορούσα. Εβραίους, χριστιανούς, μαύρους, λευκούς. Ολοι επιθυμούμε την αλληλεγγύη, αυτή είναι η φύση των ανθρώπων. Να ζούμε με την ευτυχία των άλλων, και όχι με τη δυστυχία τους. Δεν θέλουμε ούτε να μισούμε, ούτε να περιφρονούμε.

Στον κόσμο αυτόν υπάρχει χώρος για τον καθένα. Η καλή Γη είναι πλούσια και μπορεί να παρέχει για όλους. Η ζωή μπορεί να είναι ελεύθερη κι ωραία, αλλά χάσαμε αυτό το μονοπάτι. Η πλεονεξία δηλητηρίασε τις ψυχές των ανθρώπων, ανύψωσε τους φραγμούς του μίσους, μας καταδίκασε στη δυστυχία και στη σφαγή. Ορίσαμε την ταχύτητα, αλλά κλειστήκαμε στον εαυτό μας. Η εκμηχάνιση προσφέρει αφθονία αλλά μας έχει αφήσει σε ένδεια. Η επιστήμη μας έκανε κυνικούς, η ευφυΐα μας, σκληρούς και άξεστους. Σκεφτόμαστε πολύ και αισθανόμαστε ελάχιστα
.

Περισσότερο κι απο τις μηχανές, χρειαζόμαστε την ανθρωπιά. Πιο πολύ από την επιδεξιότητα, χρειαζόμαστε την καλοσύνη και την ευγένεια. Χωρίς αυτές τις αρετές, η βία θα κυριαρχήσει στη ζωή και όλα θα χαθούν. Το αεροπλάνο και το ραδιόφωνο μας έφεραν πιο κοντά. Η ίδια η φύση αυτών των εφευρέσεων διαλαλεί την καλοσύνη των ανθρώπων. Διαλαλεί την παγκόσμια αδελφοσύνη, την ενότητα όλων μας
.

Ακόμα κι αυτή τη στιγμή, η φωνή μου φτάνει στα αυτιά εκατομμυρίων ανθρώπων, απελπισμένων γυναικών, παιδιών, που είναι θύματα ενός συστήματος που ξέρει μόνο να βασανίζει και να φυλακίζει αθώους ανθρώπους. Σε αυτούς που με ακούνε, λέω: Μην απελπίζεστε. Η τωρινή μας δυστυχία δεν είναι παρά το πέρασμα της πλεονεξίας και της σκληρότητας εκείνων που φοβούνται την πρόοδο του ανθρώπου. Το μίσος των ανθρώπων θα περάσει και οι δικτάτορες πεθαίνουν! Και η δύναμη που αφαίρεσαν από το λαό θα επιστρέψει σε αυτόν ξανά. Οσο οι άνθρωποι πεθαίνουν, η ελευθερία δεν θα αφανιστεί ποτέ
!

Στρατιώτες! Μην υπακούτε στους αγροίκους, που σας περιφρονούν και σας σκλαβώνουν, που σας δυναστεύουν τις ζωές. Ανθρώπους που σας λένε τι να κάνετε, τι να σκεφτείτε και τι να νιώσετε! Που σας μεταμορφώνουν σε κοπάδι, σε κρέας για τα κανόνια. Μην υποχωρείτε μπροστά σε αυτά τα εκφυλισμένα όντα, στους εγκέφαλους και τις καρδιές των μηχανών! Δεν είστε ούτε μηχανές, ούτε κοπάδι, είστε άνθρωποι! Φέρετε την αγάπη της ανθρωπότητας μέσα στις καρδιές σας, δεν μισείτε! Μόνο όσοι στερήθηκαν την αγάπη μισούν! Οι στερημένοι και οι αφύσικοι
!

Στρατιώτες! Μην αγωνίζεστε για τη σκλαβιά, αγωνιστείτε για την ελευθερία! Ο άγιος Λουκάς στο 17ο κεφάλαιο γράφει: «το βασίλειο του Θεού είναι μέσα στον άνθρωπο». Οχι σε έναν άνθρωπο, όχι σε μια ομάδα ανθρώπων, αλλά σε όλους τους ανθρώπους! Σε εσάς! Εσείς είστε ο λαός που έχει τη δύναμη, να δημιουργεί τις μηχανές, να δημιουργεί την ευτυχία! Εσείς ο λαός, έχετε τη δύναμη να δημιουργήσετε την ευτυχία, να εμπνεύσετε μια όμορφη κι ελεύθερη ζωή, να κάνετε αυτή τη ζωή μια υπέροχη περιπέτεια
!

Στο όνομα της δημοκρατίας, ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη, ας ενωθούμε! Ας αγωνιστούμε για ένα καινούργιο κόσμο, με ευκαιρίες και δουλειά για όλους, μέλλον για τους νέους, ασφάλεια για τους ηλικιωμένους
.

Με αυτές τις υποσχέσεις, οι αγροίκοι πήραν την εξουσία. Αλλά είπαν ψέμματα! Δεν κράτησαν το λόγο τους! Ποτέ δεν θα το κάνουν! Οι δικτάτορες ελευθερώνουν τον εαυτό τους, αλλά υποδουλώνουν το λαό. Ο αγώνας μας είναι να κάνουμε πράξη αυτές τις υποσχέσεις! Να ελευθερώσουμε το λαό, να σπάσουμε τους εθνικούς φραγμούς, να καταργήσουμε την πλεονεξία, το μίσος και τη μισαλλοδοξία. Ας αγωνιστούμε για ένα κόσμο δικαίου, όπου η επιστήμη και η πρόοδος θα φέρουν ευτυχία σε όλους
!

Στρατιώτες! Στο όνομα της δημοκρατίας, ας ενωθούμε!

Hope… I’m sorry but I don’t want to be an Emperor that’s not my business I don’t want to rule or conquer anyone. I should like to help everyone if possible, Jew, gentile, black man, white. We all want to help one another, human beings are like that. We all want to live by each other’s happiness, not by each other’s misery. We don’t want to hate and despise one another. In this world there is room for everyone and the earth is rich and can provide for everyone. The way of life can be free and beautiful. But we have lost the way. Greed has poisoned men’s souls has barricaded the world with hate; has goose-stepped us into misery and bloodshed.

We have developed speed but we have shut ourselves in: machinery that gives abundance has left us in want. Our knowledge has made us cynical, our cleverness hard and unkind. We think too much and feel too little: More than machinery we need humanity; More than cleverness we need kindness and gentleness. Without these qualities, life will be violent and all will be lost.

The aeroplane and the radio have brought us closer together. The very nature of these inventions cries out for the goodness in men, cries out for universal brotherhood for the unity of us all. Even now my voice is reaching millions throughout the world, millions of despairing men, women and little children, victims of a system that makes men torture and imprison innocent people. To those who can hear me I say “Do not despair”. The misery that is now upon us is but the passing of greed, the bitterness of men who fear the way of human progress: the hate of men will pass and dictators die and the power they took from the people, will return to the people and so long as men die [now] liberty will never perish… Soldiers
don’t give yourselves to brutes, men who despise you and enslave you
who regiment your lives, tell you what to do, what to think and what to feel, who drill you, diet you, treat you as cattle, as cannon fodder.

Don’t give yourselves to these unnatural men, machine men, with machine minds and machine hearts. You are not machines. You are not cattle. You are men. You have the love of humanity in your hearts. You don’t hate
only the unloved hate. Only the unloved and the unnatural. Soldiers don’t fight for slavery, fight for liberty. In the seventeenth chapter of Saint Luke it is written ” the kingdom of God is within man ” not one man, nor a group of men but in all men
in you, the people.

You the people have the power, the power to create machines, the power to create happiness. You the people have the power to make life free and beautiful, to make this life a wonderful adventure. Then in the name of democracy let’s use that power
let us all unite. Let us fight for a new world, a decent world that will give men a chance to work, that will give you the future and old age and security. By the promise of these things, brutes have risen to power, but they lie. They do not fulfil their promise, they never will. Dictators free themselves but they enslave the people. Now let us fight to fulfil that promise. Let us fight to free the world, to do away with national barriers, do away with greed, with hate and intolerance. Let us fight for a world of reason, a world where science and progress will lead to all men’s happiness. Soldiers in the name of democracy, let us all unite!


 Το βίντεο που πρέπει να βλέπουμε κάθε μέρα .....

 

ενώ σκηνές όπως αυτή που ο Τσάπλιν χορεύει μπαλέτο με την υδρόγειο και το ανθρωπιστικό του μήνυμα έχουν μείνει στην ανθολογία του παγκόσμιου κινηματογράφου.










καλή και δημιουργικά ξεκούραστη Κυριακή , γεμάτη με ελπίδες και νόημα.....

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

''Φτάνουν Χριστούγεννα,Θα Είσαι Εδώ;'' * * * <[ : { )


 

Φτάνουν Χριστούγεννα λοιπόν! Παραμονή/κι εμείς σαν όλους ετοιμάσαμε γιορτή./ Μα δεν είν’ άνετα σαν φάτνη εδώ μέσα:/ Μπαίνει το κρύο από παντού, δεν έχει μπέσα./ Χριστούλη, κόπιασε, γεννήσου αν θες, μα κοίτα:/ Σου στρώσαμε, δεν έχει τζάκι όμως και πίττα./ Τρέμουμε κι όλοι αγκαλιαζόμαστε σφιχτά/σαν τους πρωτόγονους σε σκοτεινή σπηλιά./ Το χιόνι πέφτει στο κορμί …μας, το παγώνει·/το χιόνι εισβάλει στην καλύβα και σαρώνει./ Κόπιασε, χιόνι, μπες, θα βρεις φίλους εδώ:/ Κι εμάς μας έδιωξαν από τον ουρανό./Κρασί ζεσταίνουμε, παλιό και δυνατό·/ κάνει καλό με τέτοιον άγριο καιρό./ Ζεστό κρασί, ξύλα στην πόρτα καρφωμένα./Έξω, ουρλιάζουνε αγρίμια θυμωμένα./ Κοπιάστε, αγρίμια, να κρυφτείτε απ’ το χιονιά:/ Ούτε τ’ αγρίμια έχουνε ζεστή φωλιά./ Θα ρίξουμε τα πανωφόρια στη φωτιά,/να γίνει η φλόγα της για λίγο πυρκαγιά,/να ζεσταθούμε ενώ θα καίγεται η στέγη,/να ζούμε όταν το σκοτάδι πια θα φεύγει./ Κόπιασε, άνεμε–εκεί έξω πως αντέχεις;/ Κι εσύ κουράστηκες, κι εσύ σπίτι δεν έχεις.”..

Μπέρτολτ Μπρεχτ - «Φτάνουν Χριστούγεννα»
 
 

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Μήπως ;

ευτυχία είναι....

 
Μ.: Να ξυπνάς το πρωί και να ‘χεις την ανυπομονησία να πιεις τον πρωινό σου καφέ ανάβοντας ένα τσιγάρο, και να πεις μέσα σου: «Σήμερα τι θα κάνω;» Πιστεύω στην ευτυχία, Φωτεινή. Παρά τον παραλογισμό που μας περιβάλλει, ίσως μάλιστα και σε πείσμα του παραλογισμού, δεν θα σταματήσω να πιστεύω στην ευτυχία. Μόλις γίνομαι καλύτερα, μόλις η κατάθλιψη φεύγει μακριά, είμαι ευτυχισμένη. Ξυπνάω το πρωί, φτιάχνω τον καφέ μου, ανάβω το πρώτο μου τσιγάρο. Δεν θέλω τίποτ’ άλλο.
Φ.: Να μη θες τίποτ’ άλλο. Να έχεις την ικανότητα να απολαύσεις έναν πρωινό καφέ.
Μ.: Όσοι υπήρξαν δυστυχισμένοι κι είχαν πολλά εμπόδια να ξεπεράσουν, είναι ίσως πιο εύκολο να είναι ευτυχισμένοι. Γιατί ποτέ γι’ αυτούς δεν ήταν δεδομένα όσα ήταν για όλους τους άλλους. Και γι’ αυτό ένας καφές φτάνει.
Άμα αρχίζεις και αισθάνεσαι ευχαρίστηση με τον πρωινό καφέ, εξαπλώνεται αυτή η ευχαρίστηση σιγά σιγά σε πολλά πράγματα. Και σοβαρά και μη σοβαρά. Και δύσκολα και εύκολα. Επειδή υπήρξα πολύ άρρωστη, δεν έχω την αίσθηση της έλλειψης στη ζωή μου. Αυτό με κάνει ευτυχισμένη.
Φ.: «Μια ζωή δεν αξίζει τίποτα, αλλά τίποτα δεν αξίζει όσο μια ζωή». Το είπε ο Μαλρό και νομίζω τα λέει όλα αυτή η φράση.
Μ.: Καμία ζωή δεν πάει στράφι, Φωτεινή. Θα υπήρχαν και ωραίες στιγμές και στην πιο μαύρη ζωή
μικρό απόσπασμα
για πρωινό ξύπνημα/υπο την μουσική υπόκρουση των coldplay/στην αρχή της εβδομάδας
καλημέρα πολλά χαμόγελα .. παγωμένα αλλά φωτεινά και λίγο στολισμένα ....


 
 μαργαρίτα καραπάνου -φωτεινή τσαλίκογλου, ''μήπως''.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Το Μολύβι & Ο 'Ανθρωπος

 
 
Μια αλληγορική ιστορία για το πώς μπορούμε να "γράψουμε" την δική μας ιστορία στον κόσμο μας.

 
Ο κατασκευαστής μολυβιών πήρε το μολύβι στην άκρη, λίγο πριν το τοποθετήσει μέσα στο κουτί.
 
«Υπάρχουν 5 πράγματα που χρειάζεται να γνωρίζεις», είπε στο μολύβι, «προτού σε στείλω έξω στον κόσμο. Πάντα να τα θυμάσαι και μην τα ξεχάσεις ποτέ, και θα γίνεις το καλύτερο μολύβι που θα μπορούσες να γίνεις».
 
«Πρώτον: Θα είσαι ικανό να κάνεις σπουδαία πράγματα, αλλά μόνο αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να σε κρατάει το χέρι Κάποιου».
 
«Δεύτερον: κατά καιρούς θα υποστείς επίπονο ξύσιμο, αλλά το χρειάζεσαι για να γίνεις καλύτερο μολύβι».
 
«Τρίτον: θα έχεις την ικανότητα να διορθώνεις τα λάθη που κάνεις».
 
«Τέταρτον: το πιο σημαντικό κομμάτι σου βρίσκεται πάντα μέσα σου».

«Και Πέμπτον: σε κάθε επιφάνεια που θα σε χρησιμοποιούν, πρέπει να αφήνεις το σημάδι σου. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες, πρέπει να συνεχίζεις να γράφεις».
 
Το μολύβι κατάλαβε όσα άκουσε και υποσχέθηκε να τα θυμάται, και πήγε μέσα στο κουτί με στόχους στην καρδιά του.
 
Τώρα αντικατέστησε το μολύβι με τον εαυτό σου. Πάντα να τα θυμάσαι και να μην τα ξεχνάς, και θα γίνεις ο καλύτερος άνθρωπος που θα μπορούσες να γίνεις.
 
«Πρώτον: θα μπορέσεις να καταφέρεις σπουδαία πράγματα, αλλά μόνο αν επιτρέψεις σε κάποιον άλλο άνθρωπο να έρθει κοντά σου για όλα τα προτερήματα που διαθέτεις.»
 
«Δεύτερον: θα υποστείς οδυνηρές εμπειρίες κατά καιρούς, αντιμετωπίζοντας διάφορα προβλήματα στη ζωή, αλλά τα χρειάζεσαι για να γίνεις πιο δυνατό άτομο.»
 
«Τρίτον: θα μπορείς να διορθώνεις τα λάθη που κάνεις.»
 
«Τέταρτον: το πιο σημαντικό κομμάτι σου είναι αυτό που έχεις μέσα σου.»
 
«Και Πέμπτον: σε κάθε επιφάνεια που περπατάς, πρέπει να αφήνεις το σημάδι σου. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες, πρέπει να συνεχίζεις να εκτελείς τα καθήκοντά σου.»
 
Είμαστε ασυνείδητα δυνατοί.
Η μεγαλύτερη τραγωδία είναι ότι φοβόμαστε τη δύναμή μας, δεν φοβόμαστε το σκοτάδι, αλλά το φως. Χρειάζεται να καταλάβουμε πως δεν είναι τα γεγονότα που μας επηρεάζουν, αλλά ο τρόπος που τα ερμηνεύουμε.
 
Αυτό που είναι σημαντικό, δεν είναι αυτό που κατακτώ, αλλά αυτό που γίνομαι για να επιτύχω αυτό που θέλω να πετύχω.

Ο φόβος μας οδηγεί σε συμπεριφορές. Όταν φοβάσαι την αποτυχία, δεν προσπαθείς. Όταν έχεις ένα φόβο, ταυτίζεσαι με αυτόν. Όταν φοβάσαι ότι θα αποτύχεις, αυτό που δίνεις είναι περιορισμένο.
 
Είναι απίστευτες οι δικαιολογίες που έχουμε στο νου μας για να μην κάνουμε πράγματα. Η μεγαλύτερή σου επιθυμία σκοντάφτει με το μεγαλύτερό σου φόβο.
 
Μόνο όταν έρθεις αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερό σου φόβο (και τους φόβους σου γενικά) τότε μεγαλουργείς.
 
Βγες έξω από τις γραμμές και ζωγράφισε εκεί. Ο κόσμος είσαι ΕΣΥ.
 
Ανέλαβε δράση για τον εαυτό σου.
 
Γεννήθηκες την κατάλληλη εποχή. Είσαι ένα πολύ σημαντικό άτομο και μόνο ΕΣΥ μπορείς να εκπληρώσεις το σκοπό για τον οποίο γεννήθηκες.

__________________________________________________

καλημέρα με μία ιστορία που μου έστειλαν.... καλη εβδομάδα & δύναμη με ότι και αν έχει να κάνει ο καθένας μας, αποχωρώ με ελαφρά πηδηματάκια και αρχίζω το τρέξιμο ....

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

ΛαχΤαρώ __ "Crave"


Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου. Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου, Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου, Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό, Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μʼ αρέσουν τα παπούτσια σου, Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο, Και να σου τρίβω το σβέρκο σου, Και να σου φιλάω τα πόδια σου, Και να σου κρατάω το χέρι σου, Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου, Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου, Και να γελάω με την παράνοια σου, Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο, και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι, και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν, Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα, Και να σʼ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα, Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο, Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ, Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σʼ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα. Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου. Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου, Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου, Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ, Και να τρελαίνομαι όταν αργείς, Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα, Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια, Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός, Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο, Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς, Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου, Και να παρακαλάω να σʼ ήξερα μια ζωή. Και νʼ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου, Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου, Και να τρομάζω όταν θυμώνεις, Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο, Και να σʼ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία, Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς, Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω, Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω, Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι, Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου, Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες, Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις, Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς, Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω, Και νʼ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απʼ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω, Και νʼ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι, Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σʼ αγαπούσε, Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις, Και να σʼ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια, Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα, Και να μη σʼ αφήνω να σηκωθείς απʼ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις, Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω, Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι, Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα, Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα, Και να θέλω ότι θέλεις, Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής, Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου, Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς, Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απʼ ζωή σου, Και να ξεχνάω ποιος είμαι, Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί, Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο Τον ακάθεκτο Τον ακατάλυτο Τον ακατάσβεστο Τον μεταρσιωτικό Τον ψυχαναλυτικό Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
Έρωτά μου για σένα.

Sarah Kane, «Λαχταρώ», Εκδ. Η νέα ΣΚΗΝΗ (απόσπασμα)

λίγα λόγια για τη Σάρα Κέην

 
 
"Η Σάρα Κέην πέθανε τραγικά. Ήταν τόσο μεγάλος και τόσο βαθύς ο τρόμος του κόσμου. Δεν τον άντεξε. Ήταν γυμνή. Απροστάτευτη. Γυμνά είναι και τα έργα της. Τρομαγμένα. Τρομερά."

Χάρολντ Πίντερ, 5.2.2001
(Γραμμένο ειδικά για την παράσταση του "Καθαροί, πια" από τη "Νέα Σκηνή")
 

"Το "Crave" ("Λαχταρώ") είναι το προτελευταίο έργο που έγραψε η Σάρα Κέην πριν από την αυτοκτονία της τον Φεβρουάριο του 1999. Γραμμένο το 1998, το έργο αποτελεί ορόσημο στη δραματουργική πορεία της, έτσι όπως είχε εκφραστεί στη μέχρι τότε δουλειά της: μια αποφασιστική ρήξη ως προς τη μορφή, που θα ολοκληρωνόταν στο τελευταίο έργο της, το "4,48 Ψύχωση", που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά μετά το θάνατό της, το 2000.