cookieOptions = {...};

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Μιά Ιστορία Αγαπημένη Για Σήμερα

"Η τύχη το έφερε και συνάντησε ο Παχόμ έναν άλλο αγρότη που ήρθε από πάνω από τον Βόλγα και επίσης έναν πλανόδιο έμπορο που ταξίδευε από μέρος σε μέρος.

Από αυτούς, λοιπόν, ο Παχόμ έμαθε για απέραντες εκτάσεις γης που μπορούσε να τις αποκτήσει καθένας για «ένα κομμάτι ψωμί» όπως λέμε, από κάποιους που έμεναν πολύ μακριά, και ήταν νομάδες, είχαν ζώα και μετακινούνταν από μέρος σε μέρος. Αυτούς τους έλεγαν «Μπασκίρς.»
Μια και δυο λοιπόν ο Παχόμ ξεκίνησε, ταξίδεψε και έφτασε σε εκείνη την μακρινή γη. Το έδαφος ήταν παρθένο και απαλό σαν την παλάμη του ανθρώπου και μαύρη όπως ο σπόρος της παπαρούνας, και το χορτάρι έφτανε ψηλά ως το στήθος.

«Και ποια είναι η τιμήρώτησε ο Παχόμ.

«Η τιμή μας είναι πάντοτε η ίδια: χίλια ρούβλια την ημέρα» του απάντησαν

Ο Παχόμ δεν καταλάβαινε.

«Την ημέρα; Τι είδους τιμή είναι αυτή; Πόση έκταση είναι αυτό

«Δεν ξέρουμε να το υπολογίσουμε» είπε ο αρχηγός τους.

«Το πουλάμε με την ημέρα. Όσο μπορείς να περπατήσεις σε μια μέρα, όσο σε πηγαίνουν τα πόδια σου και αντέχεις για μια μέρα να πηγαίνεις, είναι δικό σου, και η τιμή είναι πάντα χίλια ρούβλια

Ο Παχόμ έχασε τη μιλιά του από την έκπληξη.

«Ναι,» είπε, «αλλά σε μια μέρα μπορώ να προλάβω να περπατήσω και να καλύψω ένα τεράστιο μέρος από γη

Ο αρχηγός τους γέλασε.

«Θα είναι όλο δικό σουτου είπε. «Αλλά υπάρχει ένας όρος. Θα πρέπει την ίδια μέρα να επιστρέψεις στο μέρος από το οποίο ξεκίνησες. Αν δεν επιστρέψεις στο μέρος από όπου ξεκίνησες, τα λεφτά σου είναι χαμένα».

Εκείνο το βράδυ ο Παχόμ δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Όμως πριν χαράξει αποκοιμήθηκε και άρχισε να ονειρεύεται. Ονειρευόταν πως ήταν σε μια δικιά του σκηνή και πως άκουσε να γελούν απ’ έξω. Τόλμησε και βγήκε έξω και είδε τον αρχηγό των Μπασκίρς να κάθεται έξω από την σκηνή και να κρατά την κοιλιά του από τα γέλια και να κυλίεται γύρω-γύρω γελώντας. Καθώς πλησίασε πιο κοντά κατάλαβε πως δεν ήταν ο αρχηγός των Μπασκίρ αλλά εκείνος ο πλανόδιος έμπορος που είχε συναντήσει στην δική του γη, και σαν είδε ακόμη πιο καλά κατάλαβε πως ήταν ο αγρότης που είχε βρει, που είχε έρθει πάνω από τον Βόλγα. Αλλά τελικά δεν ήταν ούτε αυτός, ήταν ο διάβολος ο ίδιος με κέρατα και πόδια ζώου, με οπλές που τα κτυπούσε κάτω ελαφρά. Μπροστά από τον διάβολο ήταν ξαπλωμένος ένας ξυπόλυτος άνδρας που φορούσε μόνο παντελόνι και πουκάμισο.

Και καθώς ονειρευόταν ο Παχόμ, πήγε πιο κοντά να δει τι άνθρωπος ήταν αυτός, και διαπίστωσε πως ήταν νεκρός και πως ήταν… ο εαυτός του!

Τρομοκρατημένος ο Παχόμ πετάχτηκε επάνω. «Τι μπορεί να ονειρεύεται ο άνθρωποςσκέφτηκε.

Ο Παχόμ έφτασε στην πεδιάδα εκείνη που είχαν συμφωνήσει καθώς ο ουρανός άρχιζε να κοκκινίζει. Έβαλε τα χίλια ρούβλια στο γούνινο καπέλο του αρχηγού που το είχε βάλει στο χώμα, και ξεκίνησε. Το βήμα του δεν ήταν ούτε αργό, ούτε γρήγορο. Όσο όμως περπατούσε στην γη έκανε πιο μεγάλα βήματα γιατί η γη σε κάθε βήμα που έκανε φαίνονταν και πιο ωραία. Μάλιστα σε μια προσπάθεια να συμπεριλάβει μέσα ένα πολύ ωραίο λιβάδι, πήγε πολύ μακριά πριν να βάλει το σημάδι που είχε μαζί του, και να αρχίσει να γυρίζει πίσω. Έτσι κύλησε η μέρα και τώρα βιαζόταν και περπατούσε πραγματικά γρήγορα κάτω από τον καυτό ήλιο που όμως είχε αρχίσει να δύει.

Κατακουρασμένος αφού έκανε κύκλο τέτοια μεγάλη έκταση ο Παχόμ γύριζε πίσω στο λοφάκι από όπου είχε ξεκινήσει περπατώντας με δυσκολία, σέρνοντας τα πόδια του. Το στήθος του ανεβοκατέβαινε σαν των παλιών σιδεράδων το φυσερό, η καρδιά του χτυπούσε σαν σφυρί, τα πόδια του άρχιζαν σιγά-σιγά να τον εγκαταλείπουν. Σε λίγο έβλεπε ο Παχόμ τον λόφο και τους Μπασκίρς να του φωνάζουν.

Και ο Τολστόι κλείνει την ιστορία:

«Ο Παχόμ κοίταξε τον ήλιο που είχε αγγίξει την γη. Η μια πλευρά του είχε ήδη χαθεί. Με όση δύναμη του απέμενε βιάστηκε τόσο πολύ που έγερνε το κορμί του μπρος τα εμπρός ίσα-ίσα που τα πόδια του ακολουθούσαν ώστε να μην πέσει. Με το που άγγιξε τον λοφίσκο ξαφνικά σκοτείνιασε. Κοίταξε ψηλά, ο ήλιος είχε ήδη δύσει! Φώναξε με αγωνία: «όλος μου ο κόπος πήγε χαμένοςκαι ενώ σκεφτόταν να σταματήσει άκουσε τους Μπασκίρς να του φωνάζουν και θυμήθηκε πως αν και για αυτόν που ήταν χαμηλά ο ήλιος είχε δύσει, για αυτούς όμως που ήταν στην κορυφή ο ήλιος ακόμη φαινόταν. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, ανέβηκε πάνω στον λόφο. Εκεί ήταν ακόμη φως. Και καθώς έφτασε στην κορυφή είδε τον σκούφο. Δίπλα από αυτόν καθόταν ο αρχηγός γελώντας και έχοντας τα χέρια στη μέση του. Πάλι ο Παχόμ θυμήθηκε το όνειρό του και έβγαλε μια κραυγή. Τα πόδια του τον εγκατέλειψαν, έπεσε μπροστά και άρπαξε το καπέλο (με τα ρούβλια) στα χέρια του…-πέθανε από την υπερβολική προσπάθεια.

Ο υπηρέτης του σήκωσε μια αξίνα και έσκαψε ένα λάκκο μακρύ αρκετά για να χωράει τον Παχόμ και τον έθαψε εκεί. Έξι πόδια, όσο από το κεφάλι στις πατούσες του, τόσο του έλειπε για να φτάσει στον στόχο του


λέων Τολστόι

Μην Αφήνεις Την Πλεονεξία Και Την Απληστία να σου τρώει την ψυχή....ειλικρινά στο εύχομαι

24 σχόλια:

  1. !!!!!!!!!!!! Να κάτι αξιόλογο που διάβασα σήμερα! Σ'ευχαριστώ.
    Καλό υπόλοιπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πραγματικά όταν νιώθω οτι κάποια γραπτά μεγάλων ''σκέψεων''...γίνοντε η αφορμή να δίνουν γνώση και ''χαρά'' και που αυτό υπάρχει ακόμη κόσμος που μπορεί να το αποκωδικοποιήσει...όπως του αξίζει!!Είμαι σίγουρος..για τη γνώση της αξιολόγησης που μπορεί να του έκανες και σ ευχαριστώ εγώ για την επισκεψιμότητα στον μικρό και περίεργο διαδυκτιακό μου κόσμο!!!Καλό ξημέρωμα...!!!!

      Διαγραφή
  2. Eκπληκτικό Νικόλα. Αλήθεια όμως πόσο πλεονέκτες και άπληστοι είμαστε όλοι μας καθημερινά και τρέχουμε τρέχουμε να καλύψουμε όλες μας τις ανάγκες ...και στο τέλος της ημέρας κατάκοποι δεν προλαβαίνουμε να χαρούμε τίποτε ή ελάχιστα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο δίκιο έχεις Έφη μου...και πόσο σωστά έφερες στα μέτρα της σημερινής πραγματικότητας το κείμενο...!!!!Εννοείτε οτι με βρίσκεις σύμφωνο σε αυτό σου το ερώτημα....και για τη γνώση που βλέπεις τα πράγματα...!!Εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου να βρείς τον τρόπο να αλλάξεις στη ζωή σου...όσα μπορείς να καταφέρεις φυσικά γιατί καταλαβαίνω...και η καθημερηνότητα του..ήδη...χθές να γίνει ''ιστορία''...του σήμερα..!!!!Καλό ξημέρωμα κι ένα όμορφο ξεκίνημα στη μέρα σου με...ΧΑΜΟΓΕΛΟ!!!!

      Διαγραφή
  3. Αυτή η απληστία κι αυτός ο εγωισμός μας έχει κάνει στην κυριολεξία να ξεχάσουμε πως είμαστε άνθρωποι...
    Πολύ ωραία ιστορία Νικόλα... Δεν είχε τύχει να την διαβάσω...
    Την καλησπέρα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς Σοφία μου...ο άνθρωπος έχει καταντήσει το χειρότερο ''ζώο'' του πλανήτη...κι αυτό γιατί τα ζώα δέν έχουν την επίγνωση του ''εγώ'' και της απληστίας!!!Η μόνη τους ανάγκη..το φαί..και για κάποια..ένα χάδι!!!Για πές μου άν γνωρίζεις κάποιον άνθρωπο που να έχει πραγματική ανάγκη μόνο αυτά τα δύο πράγματα και να σκέφτεται οτι..πέρα απο αυτό που βλέπει στον καθρέφτη του...υπάρχει και κάποιος άλλος...δίπλα του...γύρω του...έξω απο τη πόρτα του...????Δέν ξέρω άν φταίμε...ή φταίνε αυτοί που μας το μάθαν ώς φυσιολογικό αυτό πρός επιβίωση δήθεν...αλλά με γεμίζει λύπη..!!!Λυπάμαι και θλίβομαι που έχουμε καταντήσει έτσι Σοφία μου...τόσα ονόματα γύρω μας...αλλά κανένα πραγματικό πρόσωπο!!!Χαρά προσωπική για μένα...είναι πλέον ο εδώ μου κόσμο...γιατί μέσα απο εσας άρχισα πάλι να πιστεύω οτι υπάρχουν ακόμη 'ΑΝΘΡΩΠΟΙ...και ελπίζω σε κάτι καλύτερο...!!!Καλό ξημέρωμα Σοφία μου και συγχώρα μου τη πολυγραφία...!!!Χαμογέλα.....

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα σου Νικόλα, όμορφο βράδυ να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη φίλε μου καλέ...λόγο ώρας θα σου πώ πλέον...καλό ξημέρωμα να έχεις!!!Εύχομαι το μήνυμά μου να σε βρίσκει καλά πάνω απ όλα!!Σ ευχαριστώ για την καθημερινή σου παρουσία στον εδώ μου κόσμο!!!Και φυσικά δέν θα μπορούσα να μή θυμίσω το οτι πρέπει να ...χαμογελάμε πάντα!!!Καλημέρα με χαμόγελο Γιάννη!!!

      Διαγραφή
  5. Ενδιαφέρον!!!!! Πόσες φορές φερόμαστε με τον ίδιο τρόπο....!
    Καλό ξημέρωμα Νικόλα μου...πολύ όμορφη ιστορία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά έχεις δίκιο....και αυτό είναι κάτι που δέν πρέπει να μας κάνει περήφανους...ειδικά απέναντι σε κάποιους που μπορεί να θεωρούμε ''κατώτερους''...που δέν υπάρχει φυσικά στον κόσμο μου ανώτερος και κατώτερος...αλλά δυστυχώς...έτσι είναι και νομίζω οτι τη ξέρεις την αλήθεια αυτή!!!Εύχομαι να έχουμε όλη...μιά ίση καλημέρα...ενα ίδιο χαμόγελο...μιά ισότημη ηθική αξία...και το εύχομαι γιατί δέν είμαστε ίσοι απέναντι σε κάποια πράγματα σε σχέση με άλλους..ώς γνωστόν!!!Όταν ο άνθρωπος μαθαίνει οτι τα 21 γραμμάρια είναι το πραγματικό μας βάρος..κι αυτό είναι κοινό σε όλους μας...και φυσικά αυτό μας κάνει όλους ΙΣΙΟΥΣ..τότε είναι και η ώρα περασμένη!!!Η ευχή μου πάντως...μένει...!!!!Καλό ξημέρωμα...τη κάθε μέρα σου...και φυσικά τον κατάλληλο προσωποστολισμό...έτσι???Σ 'ευχαριστώ....

      Διαγραφή
  6. Λαθεμένοι στόχοι, που κάνουν τη ζωή έρμαιο της αγωνίας για ψεύτικη καταξίωση...
    Σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εγώ σε ευχαριστώ αντιγόνη μου αν και εσύ ξέρεις ήδη από σπουδαία κείμενα προσωπικά και σε ευχαριστώ και εγώ με τη σειρά μου , ευχομαι μια καλή μέρα να έχεις

      Διαγραφή
  7. Πολύ όμορφη ανάρτηση!!!! Ευχαριστώ Νικόλα!!! Καλημέρα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κρυσταλένια μου χαίρομαι που σου άρεσε δεν χρειάζεται να με ευχαριστείτε...ευχομαι να εισαι καλά και να περνάς όμορφα καλημέρα όλη μέρα

      Διαγραφή
  8. υπεροχη ιστορια! ευχαριστουμε φιλε μοΥ! να εχεις μια ομορφη μερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φίλη μου καλή φίλη ευχομαι μια καλή μέρα να έχουμε με υγεία και χαμόγελα

      Διαγραφή
  9. Απαντήσεις
    1. φίλε μου!!! να εισαι καλά ηλία και καλή μας μέρα τα λέμε εμείς

      Διαγραφή
  10. Διάβασα και εγώ αυτό το υπέροχο κείμενο.Συμφωνώ με όλους τους φίλους που έγραψαν κάτι..Μακάρι να μπορούσαμε να μέναμε πάντα στην ουσία των πραγμάτων...Να διαβάζαμε τους κλασικούς ξανά,να ακούγαμε μόνο τις μουσικές που μιλάνε στην ψυχή μας ! Ειναι πάντως ωραίο και δεν το νοιώθω συχνά με τέτοιας δύναμης κείμενα , για μια στιγμή ,μια ενότητα με όλους εμάς την γυάλινη ομάδα..Οσο θα έχουμε ανάγκη την αφήγηση θα υπάρχουν παραμυθάδες φίλε Νικόλα και εσύ το έχεις το χάρισμα....Καλημέρα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σε ευχαριστώ παρα πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο ....υπάρχει σύμπνοια στα σχόλια μας και με χαροποιεί, θα συμφωνήσω για τους κλασσικούς άλλωστε είμαι της άποψης αν δεν βάλεις βάσεις πρώτα πως θα προχωρήσεις στα πιο σύγχρονα...να εισαι καλά καλημέρα και χαίρομαι που θα τα λέμε

      Διαγραφή
  11. οι Ρώσσοι .. τα λένε έξω απ'τα δόντια.. αν και τα περιγράφουν τόσο υπέροχα.. παραμυθάδες τρομεροί.. αγαπημένοι..

    ευχαριστούμε για την τόσο διδακτική ιστορία!

    καλό σου βράδυ Νικόλα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημέρα ιώ να είσαι καλά εύχομαι φιλια και σε ευχαριστώ

      Διαγραφή
  12. Εμ ποιος τον έφταιγε; Με κάλυψαν οι προλαλήσαντες! Να είσαι καλα Νικόλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή