Λερώθηκε στα χέρια αλλωνών
Μέχρι που κομματιάστηκε.
Ζωγράφισα τη μοναξιά
Με βλέμμα τρομαγμένο ταξίδεψα
Σε έρημα νησιά χωρίς φωνή.
Αγάπησα φαντάσματα που σύρθηκαν
Μαζί μου σε κρεβάτια ηδονικά
Κι έπειτα πέταξαν από κοντά μου κρώζωντας.
Αρρώστησα σε κάτασπρα δωμάτια
Κρατώντας το κορμί μη σκορπίσει
Έκλαψα από πόνο κι από στέρηση.
Πύργους ονειρεμένους έχτισα
Μα η αρχιτεκτονική λειψή και χάλασαν
Στο δεύτερο σεισμό δεν άντεξαν
Κρίθηκαν κατεδαφιστέοι.
Με βλέμμα άτονο την παγωνιά προσμένω
Νοέμβριος και στο μυαλό μου βρέχει καλοκαίρια.
Μα είμαι σίγουρος πως κάποτε
Μέσα από του χωραφιού την πρωινή δροσιά
Μέσα από τη λίμνη την ακύμαντη θα βγω
Και θα επιστρέψω φωτεινός.
Καλημερα ηλιολουστη<3 :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήεξαιρετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα όλη μέρα:)
Υπέροχο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό διήμερο!
Πες με τρελή, πές με παρανοϊκή αλλά όταν διαβάζω ποιηματάκια και στιχάκια δεν στέκομαι καν στο λυρισμό και την ομορφιά των στίχων αλλά στο μήνυμα που θέλει να μου περάσει. Κι αν αυτό το μήνυμα βγάζει έστω κι ένα μικρό ψήγμα στεναχώριας αρχίζει και χτυπάει αυτόματα ο συναγερμός μέσα μου. Και λέω σε όλους το κλασικό, βγες βρε πουλάκι μου να πιες έναν καφέ με ένα φιλαράκο. Οι καλοί φίλοι τα σβήνουν όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαλι καλα που αφησε την ελπιδα για το τελος
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατι ολο το υπολοιπο.....χμμμμ
σκετη αυτοκαταστροφη και ουχι αυτοεκτιμηση διακρινω.
Καλη αυριανη,Νικολα
ωραίο..καλή Σαρακοστη..με πολλη ποιηση!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ωραίο ...χωρίς υπεραναλύσεις καλημέρα καλη σαρακοστή
ΑπάντησηΔιαγραφή