Ξέρω Ένα Κορίτσι [ μέρος δ ']

 

μετά απο δύο πινελιές , γύρισε με κοίταξε , μου αρέσεις έτσι ''τσαλακωμένος'' μου είπε και ξεκίνησε να λέει μια ιστορία :

-τόσα χρόνια μας έχουν βάλει απέναντι,αγαπημένο μου άσπρο, μας έχουν συνυφάνει με την αντίθεση και εγώ λατρεύω το φώς σου σε επιθυμώ και..

-τα επόψιμα δεν με εμποδίζουν στο έχω πεί, λατρεύω το απόλυτο σου και την αιώνια σιωπή σου,άμαυρο μου και...

- και δεν πρέπει άσπρο μου, περιδίω να σε πλησιάσω ,φοβάται ο κόσμος την ένωση μας και ίσως να'χουν δίκιο , φοβάται το γκρίζο το θλιμμένο αυτό το φαιό της ολοκλήρωσης μας και...

-άστους να νομίζουν , άστους να καταπιέζουν τις δικές τους δημιουργικές συνθετικές ικανότητες και τις μέρες τους, άστους και έχω μια ιδέα να τραβήξουμε το δρόμο μας, δεν είναι πλασμένα γκρίζα τα θέλω μας, δεν είναι μακρινά και θλιβερά και...

τότε το μάυρο και το άσπρο , αποφάσισαν να ξεκινήσουν την επανάσταση τους, συμπορευόμενα απο εδώ και πέρα , παρά τις όποιες φιλονικίες και αντιθέσεις τους κατονόμαζαν, γιατί κατάλαβαν την αιώνια επιθυμία τους όχι για την ικανοποίηση της μόνο αλλά γιατί την είχαν πιά εξολοκλήρου συνειδητοποιήσει