-Κάπου Στην Αθήνα -

Αυτή η πόλη όσο και αν με πληγώνει είναι και μέρες που με ανταμείβει, το πρωί ξεκίνησε με τον ήχο της καμπάνας να χτυπάει και ήδη να μου μυρίζει ελληνικός καφές..ωραίο ξύπνημα και αν και γενάρης ο ήλιος πάλι έξω φώτιζε τα πάντα, κάτι που ήδη είχε ενεργοποιήσει τους συμπολίτες μου όπως φαίνεται. Σε κάποια μπαλκόνια κάποια σκεπάσματα λιάζονταν, πριν ξαναπάρουν την καθημερινή τους θέση, κάποιοι ήδη είχαν βγεί για την πρωινή τους εφημερίδα, ξέρετε για μένα όσο και αν εξελισσόμαστε κάποιες αξίες είναι κλασικές. Οι ξενύχτηδες πιτσιρικάδες ένας- ένας έβγαιναν για το ραντεβού τους στον κλασσικό καφέ της κυριακής και παντού μα παντού μύριζε μαγειρευτό φαγητό, όσο φτωχό και αν είναι το κάθε σπίτι...αυτή η πόλη σου φέρνει και καλές αναμνήσεις και σου θυμίζει πως υπαρχεις και προσπαθείς να διατηρήσεις και κάτι, όσο και αν ''αυτοι'' προσπαθούν να μας το χαλάσουν ....υ.γ ο τοίχος απέναντι για ακόμα μια φορά στολίστηκε με ένα όμορφο ερωτικό μήνυμα για κάποια κοπελιά στη γειτονιά, ακόμα και αυτό πόσο χάρη έχει!!!