Διαφημιστική Καλημέρα Thai Good Stories By Linaloved

 

Και ο καθένας μιλούσε τη δική του γλώσσα. Κι είχε ο καθένας τη δική του φωνή. Κι έχτιζαν οι γιοι του ανθρώπου έναν πύργο που η κορυφή του θ’ άγγιζε τον ουρανό.

Δεν είχαν ανάγκη να μιλούν για να συνεννοούνται: τα μάτια καθρέφτιζαν τη σκέψη τους. τα δάκρυα την απογοήτευση, οι ρυτίδες την κούραση, τα χαμόγελα την ικανοποίηση τους. Δούλευαν σιωπηλά, αρμονικά. Και ο πύργος υψωνόταν.

Και ο Προγραμματιστής κατέβηκε να δει τον πύργο που είχαν χτίσει οι γιοι του ανθρώπου. Και τους έκανε να μιλούν όλοι την ίδια γλώσσα, έτσι που να εννοεί ο ένας τα λόγια του άλλου.

Άρχισαν τότε να γεύονται τις λέξεις, να πείθουν, να μεταπείθουν, να διαφωνούν, ν’ αντιγνωμούν για το χρονοδιάγραμμα, τους σκοπούς, το ρυθμό, τους στόχους. Άρχισαν να δυσφορούν, ν’ αναθεωρούν, να δημηγορούν, να κατηγορούν. Χωρίστηκαν σε ομάδες εχθρικές.

Όπλα έγιναν τα εργαλεία. Πολλοί σκοτώθηκαν. Δε χτίστηκε, ποτέ δε θα χτιστεί ο πύργος.

~Ευγένιος Τριβιζάς

 

 

 

και επειδή νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι και παντού προσπαθούν για το καλύτερο και να αποφύγουμε να είμαστε ο ''πύργος''....ακόμα και διαφημιστικά όπως το παρακάτω δίνουν μεγάλα μυνήματα

ίσως από τις λίγες φορές που διαφήμιση μου τράβηξε ενδιάφερον

συγχαρητήρια στον δημιουργό και στον τίτλο που έχει βάλει για να το διαμοιράζει

"If only more people acted this way, the world would be a much better place"