Ξέρω Eνα Kορίτσι [ μέρος γ' ]
που κάθε απόγευμα χαιρετούσε τη μέρα που έφευγε, προσπαθούσε να είναι είναι σε κάποιο μπαλκόνι ή σε κάποιο σημείο της αθήνας να χαιρετίσει το ηλιοβασίλεμα. Ήταν μια τελετή της, αποχαιρετισμού της μέρας με μεγάλο δέος γιατι θεωρούσε πως της αξίζει κάθε σεβασμός. Άλλες φορές χαμογελούσε λυπημένα και άλλες με πικρία στη νύχτα που ερχόταν και στη μέρα που είχε αποχωριστεί και ζούσε με τόσο ενδιαφέρον τη στιγμή που με σύννεφα κρυβόταν ο ήλιος ; με μεγαλοπρεπή χρώματα ; με το καθετί......
λατρευω το κορίτσι κάθε φορα...χαιρετισμους νικολα
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ομορφο με φως δειλινου !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλα ηλιοχαιρετισματα να εχεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καληνύχτα μου σε όλους με μιά ευχή...για τα πιό όμορφα και πάντα πραγματοποιήσιμα όνειρα...!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με το κορίτσι είναι μια στιγμή που τις αξίζει σεβασμός....καλό σου βράδυ :))))
ΑπάντησηΔιαγραφή