Πόσο μου αρέσει και αυτός ο χειμώνας, πάντα μου άρεσε ο χειμώνας. Αυτά τα παγωμένα πρωινά ξυπνήματα, που εμένα με κυρίευαν με θαλπωρή. Σήμερα, είχα ξυπνήσει με μία ανησυχία, όμως αυτό το παραπέτασμα της συννεφιάς που είδα έξω από το παράθυρο, δεν άργησε να με ηρεμήσει. Οι ώρες είχαν περάσει έιχε σκοτεινιάσει ολότελα και είχα στραφεί κάμποσες φορές να κοιτάζω το δωμάτιο μου, στεκόταν πάντα όρθιο και ολιγόφωτο. Άραγε να έβγαινα ; να πήγαινα να ανταμώσω κόσμο ; είχα χρόνια να νοιώσω ευχαρίστηση εκεί έξω.. Τελευταία φορά θυμάμαι είχα αντικρύσει δυο μάτια μαύρα μ' ένα άλικο στόμα σε ένα αριστοκρατικό χλωμό κορμί πάνω, απλά με έκαναν να νοιώσω θαυμασμό, τίποτα παραπάνω δεν ήθελα, απλά παρατηρούσα...την αποστολή της και εκείνο το βράδυ, να αποζητά με το βλέμμα της τους ''πεινασμένους''. Σ' αυτά τα λίγα λεπτά που ξόδεψα σ' αυτή την ανάμνηση, με σκούντησέ μια φρόνημη σκέψη..πόσο μ' αρέσει και αυτή η κρύα νύχτα του χειμώνα, μάλλον θα κάτσω στην καρέκλα μου βυθισμένος στο σκοτάδι απ' το να παρατηρώ αγάπες που δεν έχουν ηθική...
®©
Νικόλας Τσάρας
®©
Νικόλας Τσάρας
ποσο υπεροχο πια;;; νικόλα
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαδικτυακε μου φίλε τι σύντομο καταπληκτικο όλο νοημα κειμενο !!!ποσο συγκινούμε
ΑπάντησηΔιαγραφήγειά σου Ιερόθεε και γειά σου Νικόλα περιπατώ είς τις σκέψεις σου με συγκίνηση και εγώ
Διαγραφήωραία ιστορία μπραβο Νικόλα, ποιανού είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικολάου Τσάρα το στορι καλή μου μαριάννα και ευχαριστώ δεοντως και τα υπολοιπα παιδιά εννοείται πάντα
Διαγραφήδεν σου ειπα συγχαρητηρια και δεν χορταινω να την διαβαζω
Διαγραφήμια σύντομη ιστορία που και εγώ την αγάπησα νικόλα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα με αυτή την ωραία ιστορία!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα μπράβο Νικόλα συγχαρητη΄ρια πέτρος
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλά καταπληκτικό!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρά πολύ ωραίο Λίνα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή